Piąte Przykazanie

„Młot na czarownice” (łac. Malleus Maleficarum) to katolicki traktat na temat czarownictwa, napisany w 1487 roku przez dwóch dominikańskich inkwizytorów i profesorów teologii: Heinricha Kramera i Jakoba Sprengera. Dzieło to było przez wieki podstawowym podręcznikiem łowców czarownic.

Lista papieży, których działania przyczyniły się do kontrowersji i kryzysów w Kościele, obejmuje kilka szczególnie głośnych postaci:

Stefan VII (896–897) – Znany głównie z organizacji „Trupiego Synodu” (Synodu Kadawerycznego), podczas którego osądzono szczątki zmarłego papieża Formozusa. Ciało Formozusa ekshumowano, ubrano w papieskie szaty i postawiono przed sądem, by symbolicznie osądzić go za domniemane zbrodnie. Ta parodia procesu i późniejsze znieważenie ciała wywołały ogromne oburzenie i skandal wśród wiernych. Stefan VII został później uwięziony i zamordowany przez swoich przeciwników.

Sergiusz III (904–911) – Uważany za inicjatora okresu w historii Kościoła znanego jako „pornokracja” lub „rządy nierządnic”, w którym władza w Rzymie była pod znaczącym wpływem możnych kobiet, zwłaszcza Teodory i jej córki Marozji. Sergiusz III rzekomo współpracował z nimi i miał relację z Marozją, co doprowadziło do narodzin późniejszego papieża, Jana XI. Był także oskarżany o przyczynienie się do śmierci dwóch swoich poprzedników.

Jan XII (955–964) – Znany z nieodpowiedniego i niemoralnego stylu życia. Oskarżano go o symonię (sprzedawanie godności kościelnych i odpustów) oraz niemoralne zachowania, co doprowadziło do skandalu i zgorszenia wśród wiernych. Jego niegodziwe czyny były jednym z czynników, które wpłynęły na późniejsze reformy w Kościele i przyczyniły się do wzrostu nastrojów, które ostatecznie doprowadziły do reformacji.

Benedykt IX (1032–1048) – Wielokrotnie obejmował i porzucał tron papieski, był papieżem aż trzy razy, co miało miejsce w wyniku licznych intryg i konfliktów. Oskarżano go o korupcję i niemoralne zachowanie, a swoje stanowisko sprzedał swojemu następcy Grzegorzowi VI.

Aleksander VI (1492–1503) – Jeden z najbardziej znanych papieży renesansu, uważany za symbol korupcji i nepotyzmu. Należał do rodu Borgiów i bez skrupułów wykorzystywał swoją pozycję, by wzbogacić siebie i swoją rodzinę. Jego życie było pełne skandali, romansów i intryg politycznych, co przyczyniło się do osłabienia autorytetu papieskiego.

Ci papieże są przykładami, jak korupcja i niemoralne zachowania na najwyższym szczeblu Kościoła mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, wpływając na cały Kościół oraz nastroje społeczne.

W 1252 roku papież Innocenty IV wydał bullę „Ad extirpanda”, która oficjalnie zezwoliła na stosowanie tortur w procesach inkwizycyjnych. Dokument ten miał na celu wymuszenie zeznań od oskarżonych o herezję, określanych jako „mordercy dusz”. Przed tą bullą tortury były rzadko stosowane w praktyce kościelnej. Wprowadzenie tortur miało na celu zwiększenie efektywności inkwizycji w walce z herezją, co prowadziło do wielu okrutnych praktyk w imię religijnej jedności.

Niektóre z największych skandali w historii Kościoła katolickiego :

– Masowe przypadki wykorzystywania seksualnego dzieci przez duchownych, ujawnione na szeroką skalę na początku XXI wieku, szczególnie w USA, Irlandii i Australii.

– Skandal w archidiecezji bostońskiej w 2002 roku, który zapoczątkował falę ujawnień przypadków pedofilii w Kościele na całym świecie.

-Przypadki wykorzystywania seksualnego zakonnic przez księży i biskupów, szczególnie w Afryce, ujawnione w latach 90. XX wieku.

Malawi (1988): Biskup zwolnił liderki żeńskiej kongregacji po tym, jak zgłosiły, że 29 zakonnic zaszło w ciążę w wyniku nadużyć ze strony księży. Jeden z przypadków dotyczył zakonnicy, która zmarła po aborcji zorganizowanej przez księdza.

Botswana i Burundi: Wiele nadużyć miało miejsce w tych krajach, gdzie księża wykorzystywali zakonnice, traktując je jako obiekty seksualne.

Nigeria: W kraju tym przypadki przemocy seksualnej w Kościołach chrześcijańskich budzą przerażenie, a system wymiaru sprawiedliwości często nie radzi sobie z takimi sprawami.

Badania wskazują, że około 30% zakonnic doświadczyło wykorzystywania seksualnego, co podkreśla rozmiar problemu.

-Skandal związany z kardynałem Theodore’em McCarrickiem, oskarżonym o molestowanie seksualne seminarzystów i nieletnich przez dziesięciolecia.

-Przypadki nadużyć seksualnych w Legionach Chrystusa, założonych przez Marciala Maciela Degollado, który wykorzystywał seksualnie seminarzystów i własne dzieci.

Wśród ofiar byli jego synowie, którzy relacjonowali nadużycia seksualne oraz manipulacje ze strony ojca. Maciel miał także utrzymywać relacje z kobietami, z którymi miał dzieci.

W 2010 roku Papież Benedykt XVI zainicjował dochodzenie w Legionach Chrystusa, co doprowadziło do uznania winy Maciela i przyznania się Legionów do 175 przypadków nadużyć seksualnych przez 33 duchownych.

– Skandal w Irlandii związany z „pralnią Magdaleny”, gdzie zakonnice miały dopuszczać się przemocy fizycznej i seksualnej wobec kobiet.

-Ujawnienie przypadków pedofilii w Kościele niemieckim, w tym w diecezji monachijskiej za czasów kardynała Josepha Ratzingera (późniejszego papieża Benedykta XVI).

Te skandale doprowadziły do kryzysu zaufania do Kościoła i wymusiły podjęcie działań mających na celu zapobieganie takim sytuacjom w przyszłości.

Niektóre z największych okrucieństw przypisywanych Kościołowi katolickiemu w historii:

– Inkwizycja – instytucja kościelna powołana do zwalczania herezji, która stosowała tortury i egzekucje. Szczególnie okrutna była hiszpańska inkwizycja w XV-XIX wieku.

Procesy o czary – Kościół sankcjonował polowania na czarownice, które doprowadziły do śmierci tysięcy niewinnych ludzi, głównie kobiet.

Krucjaty – wyprawy zbrojne organizowane przez Kościół, podczas których dochodziło do masowych mordów ludności cywilnej, w tym dzieci.

Prześladowania innowierców – systematyczne prześladowania Żydów, muzułmanów i innych grup religijnych.

Tłumienie ruchów reformatorskich – brutalne zwalczanie ruchów takich jak katarzy czy husyci.

Nadużycia seksualne – współczesny skandal związany z wykorzystywaniem seksualnym dzieci przez duchownych i tuszowaniem tych spraw.

Szkoły rezydencjalne dla rdzennych dzieci – zwłaszcza w Kanadzie, gdzie dochodziło do przymusowej asymilacji i nadużyć.

Sinti i Romowie, nazywani również Cyganami, to dwie powiązane grupy etniczne o wspólnej historii i kulturze. Mają swoje korzenie w regionach Azji Południowej, ale od tysięcy lat mieszkają w różnych częściach Europy. Sinti i Romowie mają swoje własne języki, tradycje i obyczaje, które przekazywane są z pokolenia na pokolenie. Charakteryzują się bogatą kulturą muzyczną, taneczną i artystyczną, a ich historię często cechują migracje, dyskryminacja i prześladowania. Pomimo trudności, Sinti i Romowie zachowują swój unikalny styl życia i trwają w dążeniu do zachowania swojej tożsamości kulturowej.

Tradycyjnie Sinti i Romowie mieli swoje własne praktyki ezoteryczne i wróżbiarskie, które były częścią ich kultury i tradycji. Niektórzy z nich zajmowali się kartami tarota, magią, czy wróżeniem z kart, jednakże należy zauważyć, że nie była to praktyka powszechna we wszystkich społecznościach Sinti i Romów, a jedynie w niektórych grupach. Wielu Sinti i Romów również kultywowało inne tradycyjne umiejętności, takie jak muzyka, taniec, czy rzemiosło. Współcześnie wielu członków społeczności Sinti i Romów integruje się z większym społeczeństwem i ich praktyki religijne i wróżbiarskie mogą ulec zmianie lub ewolucji w związku z tym procesem.

Pierwsze źródła opisujące Sinti i Romów w Europie w XV w. opisują ich przeważnie jako pobożnych pielgrzymów. Obraz ten jednak zmienił się stosunkowo szybko i zamiast tego Kościół katolicki podsycił także mit, że Bóg za karę rozproszył ich po całym świecie i skazał na wieczną tułaczkę.

Pius V – Antonio Michele Ghislieri (1504–1572, Włoch) został wybrany na papieża w 1566 r. miał znaczący wpływ na okrucieństwa Nocy Św. Bartłomieja, masakry francuskich hugenotów, w której zginęło ok 10 000 osób.

Jak wynika z kronik z XVI i XVII wieku, Sinti odbywali podróż pokutną, aby odpokutować za grzechy swoich przodków. W tym kontekście rozpowszechniane były różne historie, a mianowicie przez kronikarzy, a nie przez samego Sinti. Według jednej z legend Sinto wykuł gwoździe do krzyża Chrystusa. Według innego, niektórzy Sinti nie ugościli Świętej Rodziny podczas jej lotu do Egiptu.

Aleksander VI- Rodrigo Borgia (1431–1503) został mianowany papieżem w 1492 r. Pochodził z książęcej rodziny Borgiów, znanej ze skłonności do korupcji. Mimo godności kościelnej bardzo lubił płeć żeńską i nie ukrywał tego przed opinią publiczną. W czasach, gdy był kardynałem, przez około 20 lat mieszkał z Vanozzą de Cattanei, matką jego dzieci: Juana, Cesare, Lukrecji i Jofré. Dotarły do nas legendarne relacje o orgiach na jego dworze,

Duchowność i duchowy powrót do domu nie są zależne od przynależności do kościoła.

Legenda o papieżu Joannie (Johannes Anglicus) przekazywana jest od XIII wieku. Oryginalne formy legendy opowiadały o bezimiennej papieżynie, która podobno panowała pod koniec XI wieku. Jednak ich istnienie nie zostało udowodnione historycznie.

Czary uznawano w świetle prawa stanowego za przestępstwo i było ścigane, sądzone i „karane” przez władze państwowe. Na terenach katolickich teolodzy czasami uczestniczyli w procesach w charakterze „ekspertów”. Haniebne, procesy państwowe dotyczące czarów miały miejsce także na terenach protestanckich.

Z arogancji Johannes kazał karmić swoje 2000 koni migdałami i figami nasączonymi winem. I był tak zafascynowany kobietami, że pielgrzymujące do Rzymu trzeba było ostrzegać przed jego natrętnością przed wejściem do Bazyliki na lateranie, wówczas kościoła papieskiego. Choć mimo celibatu nabył już harem, Ojciec Święty spał także ze swoją matką.

Śmierć dopadła pożądliwego dwudziestokilkulatka podczas seksu. Mąż zaskoczył przywódcę chrześcijaństwa na gorącym uczynku i załatwił sprawę uderzeniem młotkiem w tył głowy – to nie jedyny papież, który umarł w obcym łożu małżeńskim.

Średniowiecze. Wolny wybór kariery był nie do pomyślenia. Jeden syn, dziedziczył, przejmował status i zawód ojca. Pozostałe dzieci brano na służbę. Uprzywilejowane i wykształcone, były zakonnikami lub księżmi. Tylko ci, którzy mieli wystarczającą ilość ziemi i bogactwa, aby utrzymać rodzinę, mogli się pobrać. Pod tym względem wszyscy byli traktowani na równi z ludźmi klasztornymi. Dla dziecka pozbawionego perspektyw na dziedzictwo, przyjęcie do klasztoru było przywilejem, perspektywą bezpieczniejszej egzystencji, być może nawet z możliwościami szkolnymi i edukacyjnymi, sposobem na ucieczkę od ciężkiego życia w pojedynkę do nieco mniej ciężkiego życia celibatu w klasztorze.

Niezliczoną ilość chrześcijańskich mężczyzn, kobiet i dzieci palono żywcem, ścinano głowy i topiono w imię Kościoła rzymskokatolickiego. Jest to udokumentowane w Archive Dot Org w Thieleman van Bragt: Bloody Theatre, Martyrs’Mirror.

Sergiusz III już na początku X wieku utracił łaskę papieską. Zabił swojego poprzednika Leona V i oficjalnie w celibacie nawiązał intymność z 15-letnią Marozią w Pałacu na lateranie. Z tego związku mieli syna przyszłego papieża Jan XI . Wcześniej jednak matka Marozji, Teodora pomogła biskupowi Bolonii, zostać najpierw arcybiskupem Rawenny, a następnie papieżem Janem X.

Kościół katolicki Nyamata to jeden z wielu kościołów w całej Rwandzie, który stał się masowym grobem. Większość z 800 000 ofiar ludobójstwa zginęła w domach modlitwy. Wielu nie było chronionych przez kapłanów lub nawet zostało wydanych. To zachowanie do dziś obciąża Kościół katolicki: podczas ludobójstwa duchowieństwo nie potępiało zabijania. Po ludobójstwie nie było przeprosin.

Dobrzy ludzie istnieją, którzy są także katolikami lub chrześcijanami.

100 metrów od Saint Paul znajduje się kościół Sainte Famille. W 1994 roku schroniło się tu 20 000 osób. Jednak ówczesny ksiądz Wacław Munyeshaka uprowadził wiele kobiet do pobliskiego hotelu, aby je zgwałcić. Jeśli w kościele zgromadziło się zbyt wielu uchodźców, ksiądz wybierał tych, których rozstrzelano, a następnie pochowano w masowych grobach, a wśród nich był Nyiringondo.
„Wsadzono nas do samochodów i kazano zawieźć na miejsce egzekucji. Ale po drodze udało mi się uciec. Strzelali we mnie almiałem szczęście i nie zostałem trafiony.”

Sfałszowane dokumenty Grzegorza VII stwierdzały, czego chciał Papież w zakresie zwiększonej władzy dla swojego urzędu, na przykład:

Nikt na świecie nie może osądzać Papieża. Kościół rzymski nigdy się nie mylił i nie może błądzić aż do końca czasów. Tylko papież może usunąć biskupów. Może obalić cesarzy i królów.

Od tego czasu ekskomunika stała się na wieki bronią polityczną w Europie. W końcu 95 papieży po Grzegorzu VII twierdziło, że ma boską władzę do usuwania głów państw.

Upoważniony na podstawie fałszerstw, Grzegorz wymagał od wszystkich biskupów złożenia przysięgi wierności papieżowi, a duchowieństwa ponownego zachowania celibatu.

Mit Sinti i Romów jako grzeszników i ludzi przeklętych znalazł wyraz w legendach chrześcijańskich. Są to potomkowie Kaina, który zabił swego brata Abla; Odmówili schronienia świętej rodzinie, uciekającej do Egiptu, albo wykuli gwoździe na ukrzyżowanie Jezusa Chrystusa.

XIX w. inicjatorami nieludzkości wobec Żydów byli także papieże. Według de Rosy papieże opublikowali ponad 100 dokumentów antysemickich. W 1936 roku Hitlerowi udało się powiedzieć biskupowi Osnabrück Wilhelmowi Berningowi, że jeśli chodzi o kwestię żydowską, „robi tylko to, co Kościół robił od 1500 lat”.

Na rozkaz papieski Żydzi musieli nosić „znaki wstydu”, nie wolno im było kontaktować się z chrześcijanami, nie wolno im było zajmować stanowisk administracyjnych, musieli mieszkać w gettach, byli wypędzani i tysiącami masakrowani podczas II wojny światowej. Krucjaty. Ani Piusa IX. W połowie XIX wieku, kiedy większość krajów pozwalała Żydom na swobodne życie, wysłano Żyda do więzienia, ponieważ ośmielił się zlecić pranie chrześcijance. A Pius X w 1904 roku nadal narzekał: „Żydzi nie uznali naszego Pana. Nie możemy rozpoznać Żydów.

Pierwszy Jan XXIII. zerwał z tą nieludzką tradycją. Już w czasach nazistowskich – za Piusa XII., który dyplomatycznie milczał w sprawie mordów na Żydach – Jan, ówczesny ambasador papieski w Turcji i Grecji, wydawał Żydom masę fałszywych świadectw chrztu. I jako papież oświadczył Żydom na całym świecie: „Ja jestem Józef, wasz brat.” Jego następcy Paweł VI. i Jan Paweł II nie odnaleźli drogi powrotu do tak nieograniczonej bliskości.

,,Zbadano” religijne pochodzenie Sinti i Romów i w tamtym czasie podejrzewano, że codzienne czynności, takie jak wróżenie, uzdrawianie i magia, są czarami i uznawano ich albo za schizmatyków, wyznawców religii islamskiej, albo za heretyków.

W 1832 roku papież Grzegorz XVI potępił prawa człowieka za odstępstwo od prawa chrześcijańskiego i „prawa naturalnego”

Ze strony Kościoła katolickiego ani Watykan, ani Konferencja Biskupów Niemiec nie dyskutowały publicznie ani nawet nie potępiały deportacji i eksterminacji Sinti i Romów w czasach nazistowskich.

W zbrodnie nazistów aktywnie zaangażował się także Kościół katolicki.

To także Kościół katolicki chętnie wydał liczne dzieci Sinti i Romów państwu hitlerowskiemu na zagładę.

Wiele dzieci, których rodzice zostali już deportowani, trafiło do domów katolickich i zostało stamtąd wysłanych do Auschwitz po wydaniu dekretu Reichsführera SS Heinricha Himmlera z grudnia 1942 r., który nakazywał całkowitą deportację i eksterminację wszystkich Sinti i Romów na terenie ówczesnej Rzeszy Niemieckiej. Auschwitz „obóz cygański”. Szczególnie znany jest przypadek katolickiego domu dziecka St. Joseffflege w Mulfingen.

Kościół katolicki był także ściśle zaangażowany w zbrodnie chorwackiego reżimu ustaszów. Po podboju i zniszczeniu Jugosławii naziści utworzyli w Chorwacji państwo satelickie pod przewodnictwem katolickiego księdza Ante Pavelica i jego duchowno-faszystowskiego ruchu Usatcha.

Minister Mile Budak, fanatyczna katoliczka, ogłosiła w lipcu 1941 r., co następnie wdrożyli kleryccy faszyści:

„Dla mniejszości takich jak Serbowie, Żydzi i Cyganie mamy trzy miliony kul. Zabijemy część Serbów. Tego drugiego wywieziemy, a resztę zmusimy do przyjęcia religii rzymskokatolickiej”.

Zabójstwami w Bośni kierował rzymskokatolicki ksiądz z Sarajewa, Brale Bozidar. Odkąd kolega Mate Mogus wyrobił sobie markę, szczególnie w zakresie chrztów przymusowych. Transporty do obozów koncentracyjnych organizował ksiądz Petar Sivjanovic. Za masowe mordy odpowiedzialny jest dziekan Stolaca Marko Zovko. Don Ilija Tomas, ksiądz z Klepci, sporządzał listy zgonów.

Kościół katolicki i państwo faszystowskie wspólnie przeprowadziły przymusowy chrzest 240 000 prawosławnych Serbów. Po zwycięstwie nad reżimem ustaszów Watykan zorganizował ucieczkę do Ameryki Południowej dla Pavelicia i około dwustu jego zwolenników. Papież Jan XXIII osobiście udzielił Pawłowi apostolskiego błogosławieństwa na łożu śmierci w 1959 r.

W swoim przesłaniu z okazji 60. rocznicy wyzwolenia Auschwitz papież Jan Paweł II na koniec przypomniał o prześladowaniach i eksterminacji Sinti i Romów. W swoim eseju z 2008 roku pt. „Biskupi katoliccy a deportacja Sinti i Romów do Auschwitz-Birkenau” Romani Rose pisze:

„W pozdrowieniach Jana Pawła II z okazji 60. rocznicy wyzwolenia Auschwitz-Birkenau, które kardynał Wunscher odczytał 27 stycznia 2005 roku na terenie byłego obozu, Papież po raz pierwszy wyraźnie złożył hołd ofiarom Holokaustu naszej mniejszości: „Romowie byli planem Hitlera, mającym także na celu całkowite zniszczenie. Nie można lekceważyć ofiary życia, jaką złożono na nich, naszych braciach i siostrach, w obozie zagłady w Auschwitz. Pomimo tego ważnego symbolicznego gestu, w dalszym ciągu nie ma wyraźnego zaangażowania ze strony Watykanu ani biskupów niemieckich w zakresie wspólnej odpowiedzialności Kościoła katolickiego za ludobójstwo Sinti i Romów zorganizowane przez państwo nazistowskie, a w szczególności w odniesieniu do roli Kościoła w segregacji naszego narodu i jego deportacjach do obozów koncentracyjnych i zagłady. Dla ocalałych z Holokaustu i ich rodzin ta pełna ignorancji postawa ich Kościoła jest głęboko przygnębiająca. Sporo członków naszej mniejszości odwróciło się od Kościoła katolickiego z powodu tego bolesnego doświadczenia”.

Do chwili obecnej mieliśmy 266 papieży.

Historia Kościoła katolickiego obejmuje wiele wydarzeń, w tym również epizody przemocy i prześladowań. W przeszłości doszło do różnych aktów przemocy i zabójstw w związku z konfliktami politycznymi, religijnymi czy społecznymi, które miały wpływ na papieży i ich otoczenie. Jednakże, ważne jest, aby podkreślić, że nie wszyscy papieże mieli bezpośredni udział w takich działaniach, a wiele wydarzeń historycznych wymaga szczegółowej analizy kontekstu i okoliczności. Ponadto, Kościół katolicki przez wieki także odegrał pozytywną rolę w rozwoju cywilizacji, kulturze, oświacie i dobroczynności, a większość papieży dążyła do nauczania zgodnego z zasadami miłości, pokoju i wspólnoty chrześcijańskiej.