Traktat o Sofii
W gnostyckich pismach biblioteki Nag Hammadi Sophia występuje jako żeńska bliźniacza dusza (syzygy) Pierwszego Człowieka. W „Traktacie o Sofii” jest napisane: „Chciałbym, abyście zrozumieli, że Pierwszy Człowiek nazywany jest „Płodzącym, Duchem, który jest doskonały w sobie”… Jego męskie imię to „Pierworodny, Syn Boży”. imię „Pierwszy Ojciec Sophia, Matka Kosmosu”. Niektórzy nazywają to miłością. Teraz pierworodny nazywa się Chrystus”.
Sophia w gnostyckich pismach, takich jak te znalezione w bibliotece Nag Hammadi, jest często przedstawiana jako żeński aspekt boskości i partnerka Pierwszego Człowieka, co odzwierciedla ideę syzygii, czyli duchowego partnerstwa. W tekstach gnostyckich, takich jak „Pistis Sophia” czy „Sophia of Jesus Christ”, Sophia jest opisywana jako istota posiadająca głęboką wiedzę i mądrość, będąca często personifikacją Bożej mądrości.
W „Pistis Sophia”, Sophia przechodzi przez serię prób i cierpień, aby powrócić do wyższych sfer duchowych, co jest metaforą duchowej podróży i poszukiwania oświecenia. W „Sophia of Jesus Christ”, Sophia jest wspomniana jako towarzyszka Chrystusa, który jest uważany za manifestację Pierworodnego Syna Bożego.
W gnostycyzmie, Sophia jest często utożsamiana z miłością, mądrością i duchowym przebudzeniem. Jej historia i rola w kosmologii gnostyckiej są kluczowe dla zrozumienia ich widzenia świata, w którym duchowa wiedza i wewnętrzne oświecenie są najwyższymi celami. To, że Sophia jest nazywana „Matką Kosmosu” i „Pierwszym Ojcem”, podkreśla jej znaczenie jako źródła stworzenia i duchowego przewodnika.
Z marzeń i snów 