🧬Zaginione Plemiona Izraela: Historia Wygnania i Współczesne Społeczności

„W cieniu dawnych królestw rozbrzmiewają głosy przodków –🧬 bursztynowe echo dziedzictwa, które niesie pamięć o utraconych plemionach.  🔵Niebieskie echo historii próbuje odtworzyć ich losy z fragmentów legend i śladów rozsypanych w czasie. A 🟣fioletowe echo objawienia otwiera przestrzeń interpretacji, gdzie przeszłość splata się z teraźniejszością, tworząc opowieść o tym, co zostało zapomniane, lecz nigdy całkiem utracone.” 

Zaginione Plemiona Izraela: Historia Wygnania i Współczesne Społeczności

Tajemnica Dziesięciu Zaginionych Plemion Izraela od wieków pobudza wyobraźnię historyków,teologów i podróżników. Po upadku północnego Królestwa Izraela w 722 roku p.n.e. plemiona te miały zniknąć z kart historii, zasymilowane przez wielkie imperia. Jednakże w różnych zakątkach świata współczesne społeczności utożsamiają się z ich dziedzictwem, tworząc żywe ogniwo między biblijną przeszłością a dniem dzisiejszym.

Historyczny Kontekst Wygnania

Według biblijnej relacji, po śmierci króla Salomona zjednoczone królestwo izraelskie podzieliło się na dwa państwa: południowe Królestwo Judy (ze stolicą w Jerozolimie, zamieszkane głównie przez plemiona Judy, Beniamina i Lewiego) oraz północne Królestwo Izraela.

W 722 roku p.n.e. Asyryjczycy pod wodzą Salmanassara V, a następnie Sargona II, oblegli i zdobyli stolicę północnego królestwa, Samarię. Konsekwencją tego podboju była polityka przymusowych przesiedleń, charakterystyczna dla Asyrii.

„I uprowadził król asyryjski Izraelitów do Asyrii i osadził ich w Chalach, nad Chabor, rzeką Gozan, i w miastach Medii. Stało się tak, ponieważ Izraelici zgrzeszyli przeciwko Panu, Bogu swemu”

(2 Księga Królewska 17:6, Biblia Tysiąclecia).

Plemiona, które zostały uprowadzone do niewoli, to: Rubena, Symeona, Dana, Neftalego, Gada, Aszera, Issachara, Zebulona, Manassesa i Efraima. To one stały się „dziesięcioma zaginionymi plemionami”. Tylko mieszkańcy Królestwa Judy, potomkowie plemion Judy, Beniamina i Lewiego, powrócili później z niewoli babilońskiej, dając początek współczesnemu żydostwu. Plemiona północne uważa się za zaginione, ponieważ nie powróciły do Ziemi Izraela i z czasem utraciły swoją odrębną tożsamość.

Współczesne Społeczności Powiązane z Zaginionymi Plemionami

Pomimo historycznego milczenia, wiele grup na całym świecie zachowało tradycje, które łączą ich z dziedzictwem zaginionych plemion.

Bene Izrael w Indiach

Społeczność Bene Izrael(„Synowie Izraela”) z regionu Maharashtra w Indiach wierzy, że jej przodkowie byli żydowskimi uchodźcami, którzy uciekli z ojczyzny w czasach prześladowań w II wieku p.n.e. Ich statek miał zatonąć u wybrzeży Konkan, a ocalali osiedlili się w okolicy.

„Bene Izrael zachowali podstawowe praktyki judaizmu, takie jak szabat i koszerność, ale przez wieki izolacji przyjęli wiele elementów kultury hinduskiej, w tym strój i język marathi”

– pisze naukowiec Shalva Weil

[^1].

Przez stulecia zachowali świadomość swojego pochodzenia, a w XVIII i XIX wieku nawiązali kontakt z innymi społecznościami żydowskimi, które pomogły im w reintegracji z głównym nurtem judaizmu. Większość Bene Izrael wyemigrowała do Izraela po 1948 roku.

Beta Izrael w Etiopii (Felaszowie)

Beta Izrael(„Dom Izraela”), znani również jako Felaszowie, to społeczność etiopska, która przez wieki praktykowała formę judaizmu przedrabinicznego. Ich tradycja wywodzi ich od plemienia Dana lub od potomka związku króla Salomona i królowej Saby, Menelika I.

„Beta Izrael rozwinęli unikalną literaturę i tradycje religijne, w tym święta nieobchodzone w innych społecznościach żydowskich, takie jak Sigd”

– tłumaczy profesor Steven Kaplan

[^2].

Ich walka o uznanie przez rabinat izraelski zakończyła się sukcesem, a w ramach spektakularnych operacji „Mojżesz” (1984) i „Salomon” (1991) dziesiątki tysięcy członków Beta Izrael zostało przetransportowanych do Izraela.

Pasztuni w Afganistanie i Pakistanie

Wśród Pasztunów,największej grupy etnicznej Afganistanu, krążą silne legendy o ich izraelskim pochodzeniu. Wielu klanów pasztuńskich ma nazwy i tradycje, które kojarzą się z plemionami izraelskimi. Na przykład jedno z największych plemion, Yousafzai, tłumaczy swoją nazwę jako „Synowie Józefa” (od biblijnego Józefa, ojca Efraima).

„Pasztuński kodeks honorowy Pasztunwali wykazuje uderzające podobieństwa do niektórych starożytnych praw izraelskich, w tym zasad gościnności i azylu”

– zauważa badacz Navras Aafreedi

[^3].

Mimo tych podobieństw i silnych legend, bezpośrednie powiązanie genetyczne lub historyczne pozostaje przedmiotem debaty wśród naukowców.

Lemba w Afryce Południowej

Społeczność Lemba,zamieszkująca Zimbabwe i Republikę Południowej Afryki, posiada silną tradycję o swoich semickich korzeniach. Twierdzą, że ich przodkowie przybyli z północy, z miejsca zwanego „Sena”, położonego prawdopodobnie na Półwyspie Arabskim lub w Judei.

Lemba przestrzegają szeregu praw zbliżonych do żydowskich: zakazują jedzenia wieprzowiny, praktykują rytualny ubój zwierząt i obrzezanie. Ich tradycje ustne zostały w pewnym stopniu potwierdzone przez badania genetyczne.

„Badania chromosomu Y u mężczyzn z klanu Lemba Buba wykazały wysoką częstotliwość występowania tzw. haplogrupy kohenim, charakterystycznej dla żydowskich kapłanów – kohenów”    

–podkreśla genetyk Tudor Parfitt

[^4].

To odkrycie dostarczyło jednego z najsilniejszych naukowych dowodów na bliskowschodnie, a prawdopodobnie żydowskie, pochodzenie przynajmniej części tej społeczności.

Historia dziesięciu zaginionych plemion Izraela to nie tylko opowieść o starożytnym wygnaniu, ale także dynamiczna narracja o tożsamości, przetrwaniu i pamięci. Od wybrzeży Indii po południe Afryki, społeczności takie jak Bene Izrael, Beta Izrael, Pasztuni i Lemba przechowują w swoich tradycjach echo biblijnej przeszłości. Ich historie, wspierane przez ustne przekazy, praktyki kulturowe, a czasem nawet przez badania genetyczne, stanowią fascynujący rozdział w dziejach diaspory i nieustającym poszukiwaniu korzeni.

„Dziesięć plemion zniknęło z kart historii, lecz ich echo nie przestało rozbrzmiewać. W 🧬 bursztynowym świetle pamięci odnajdujemy głosy przodków, które wciąż prowadzą ku korzeniom. 🔵 Niebieskie echo historii przypomina, że każda rekonstrukcja jest mostem między tym, co utracone, a tym, co odkryte na nowo. A 🟣fioletowe echo objawienia uczy, że interpretacja dawnych opowieści nie jest końcem, lecz początkiem – zaproszeniem do dalszej podróży, w której przeszłość i teraźniejszość splatają się w jedną opowieść.”  

📚Przypisy:

• 
  [^1]: Weil, S. (2009). Bene Israel. W: The Encyclopedia of the Jewish Diaspora. ABC-CLIO.
  [^2]:Kaplan, S. (1992). The Beta Israel (Falasha) in Ethiopia: From Earliest Times to the Twentieth Century. New York University Press.
  [^3]:Aafreedi, N. (2016). The Pashtuns: A Contested History of Israelite Desirability and Turkic Kinship. Journal of Indo-Judaic Studies.
  [^4]:Parfitt, T. (2002). The Lost Tribes of Israel: The History of a Myth. Weidenfeld & Nicolson.

Bibliografia:

• 1. 2 Księga Królewska 17:6. Biblia Tysiąclecia. Wydawnictwo Pallottinum.
  2. Aafreedi, N. (2016). The Pashtuns: A Contested History of Israelite Desirability and Turkic Kinship. Journal of Indo-Judaic Studies, Vol. 15.
  3. Kaplan, S. (1992). The Beta Israel (Falasha) in Ethiopia: From Earliest Times to the Twentieth Century. New York: New York University Press.
  4. Parfitt, T. (2002). The Lost Tribes of Israel: The History of a Myth. London: Weidenfeld & Nicolson.
  5. Parfitt, T. (2008). The Lost Ark of the Covenant: The Remarkable Quest for the Legendary Ark. London: HarperCollins.
  6. Weil, S. (2009). Bene Israel. W: M. Avrum Ehrlich (red.), The Encyclopedia of the Jewish Diaspora: Origins, Experiences, and Culture. Santa Barbara: ABC-CLIO.
  7. Związek Gmin Wyznaniowych Żydowskich w RP, „Dziesięć Zaginionych Plemion”, https://jewish.org.pl/ (dostęp: stan na dzień tworzenia artykułu, dla celów informacyjnych).

---

Dziesięć Zaginionych Plemion Izraela to starożytne plemiona izraelickie, które po upadku Królestwa Izraela zostały wzięte w niewolę lub wypędzone przez Asyryjczyków i od tego czasu nie pojawiają się więcej na kartach Biblii. Tradycja żydowska i różne grupy na przestrzeni wieków twierdziły, że członkowie tych plemion prowadzą ukrytą egzystencję i w przyszłości powrócą do reszty swego narodu.

Plemiona, które miały na zawsze zniknąć z historii Izraela to: plemiona Rubena, Symeona, Dana, Neftalego, Gada, Aszera, Issachara, Zebulona, Manassesa i Efraima. Z wygnania powrócili potomkowie Judy i Beniamina, oraz potomkowie Lewiego. Los innych jest nieznany, choć kilka społeczności w Azji i Afryce głosi, że są potomkami jednego z zaginionych plemion.

Potomkowie zaginionych plemion Izraela to temat, który od dawna budzi zainteresowanie zarówno badaczy, jak i entuzjastów historii. Zaginione plemiona Izraela odnosi się do dziesięciu z dwunastu plemion starożytnego Izraela, które zostały wygnane przez Asyryjczyków w VIII wieku p.n.e. i których dalsze losy stały się przedmiotem licznych legend i spekulacji.

Oto kilka grup, które są uważane przez niektórych za potomków tych zaginionych plemion:

Bene Izrael w Indiach:

Jest to społeczność Żydów, którzy twierdzą, że są potomkami jednego z zaginionych plemion. Żyją głównie w stanie Maharashtra.

Pochodzenie i Legenda o Katastrofie Morskiej

Bene Israel wierzą, że ich przodkowie uciekli z Judei podczas prześladowań za czasów Antiocha Epifanesa. Według legendy, czternastu Żydów (siedmiu mężczyzn i siedmiu kobiet) przypłynęło do Indii jako jedyni ocaleni z katastrofy morskiej w okolicach wioski Navagaon na wybrzeżu, około 20 mil na południe od Mumbaju, w roku 175 p.n.e. .
   – Chociaż nie ma dowodów na tę historię, to jest ona identyczna z opowieścią o pochodzeniu opowiedzianą przez Chitpavan Brahminów, którzy mieli pochodzić od 14 cudzoziemców, 7 mężczyzn i 7 kobiet, którzy zginęli, gdy ich statek rozbił się na tym samym wybrzeżu. Jednak Bene Israel mają inną interpretację tej legendy o katastrofie morskiej .

Adaptacja i Kultura

Po katastrofie morskiej obcy osiedlili się w wioskach w regionie Konkan, przyjmując nazwiska związane z miejscami, w których osiedlili się. Na przykład rodzina Hannocka, która osiedliła się w wiosce Pen, stała się znana jako Penkarowie. Inni, którzy osiedlili się w Nagaon, zostali nazwani Nagaonkarami .
   – Bene Israel dostosowali się do miejscowych obyczajów Maharasztry, ale zachowali swoją wiarę w judaizm. Powstała unikalna kultura, która przetrwała do roku 1948, kiedy to Izrael uzyskał niepodległość .

Emigracja i Współczesność

Po uzyskaniu niepodległości przez Indie w 1947 roku i proklamacji niepodległości Izraela w 1948 roku wielu Bene Israel wyemigrowało do Izraela, Stanów Zjednoczonych, Kanady i innych krajów Wspólnoty Brytyjskiej. Emigracja z Indii spowodowała spadek populacji z około 20 000 w 1951 roku do około 5 500 w 1971 roku .
   – Obecnie tylko 15-20 rodzin mieszka w Alibaug i okolicach Maharasztry. Mimo to, unikalne połączenie kultur nadal przynosi fascynujące odkrycia kulturowe .

Dziedzictwo i Tradycje

Bene Israel zachowują swoje dziedzictwo poprzez synagogi, obrzędy i tradycje. Współczesni członkowie społeczności łączą swoje korzenie z nowoczesnym życiem w Indiach i Izraelu .

Beta Izrael w Etiopii:

Znani również jako Felaszowie, ci etiopscy Żydzi twierdzą, że pochodzą z plemienia Dan. Wielu z nich wyemigrowało do Izraela w ramach operacji Moses i Solomon w latach 80. i 90. XX wieku.

Istnieje kilka legend związanych ze społecznością Beta Izrael w Etiopii. Jedna z najbardziej znanych opowiada o ich pochodzeniu od plemienia Dan, jednego z zaginionych plemion Izraela. Według tej legendy, członkowie plemienia Dan mieli opuścić Izrael po wyjściu z Egiptu i udać się na południe do Etiopii.

Inna legenda mówi o Meneliku I, który według etiopskiej tradycji był synem Królowej Saby (Makedy) i króla Salomona. Beta Izrael uważają się za potomków Menelika I, co sugeruje, że ich obecność w Etiopii ma korzenie w starożytnym Izraelu.

Dodatkowo, na podstawie etiopskiego eposu „Kebra Nagast”, Beta Izrael byli uważani za potomków Hebrajczyków, którzy przybyli do Afryki z Menelikiem I. Miejscowi chrześcijanie nazywali ich Felaszami, co oznacza „wygnańców”.

Pochodzenie

Beta Izrael twierdzą, że są potomkami plemienia Dan, jednego z zaginionych plemion Izraela¹.
   – Ich społeczność wykształciła się w Królestwie Aksum i Cesarstwie Etiopskim, które obecnie dzieli się na regiony Amhara i Tigraj w dzisiejszej Etiopii.

Społeczność Beta Izrael w Etiopii, znana również jako Felaszowie, ma długą i bogatą historię.

Historia

Tradycyjnie Beta Izrael zamieszkiwali północną i północno-zachodnią Etiopię, gdzie byli rozproszeni w ponad 500 małych wioskach na obszarze graniczącym z głównie chrześcijańskimi i muzułmańskimi populacjami¹.
   – Przez co najmniej tysiąc lat Beta Izrael byli izolowani od głównego nurtu społeczności żydowskich i praktykowali formę judaizmu niezawierającą Talmudu, podobną w pewnych aspektach do judaizmu karaickiego.

Emigracja do Izraela

Po założeniu Państwa Izrael w 1948 roku, większość Beta Izrael wyemigrowała do Izraela lub została ewakuowana z Afryki dzięki kilku inicjatywom rządu izraelskiego¹.
   – Wielu z nich wyemigrowało do Izraela w ramach operacji Moses (1984) i Solomon (1991), które były odpowiedzią na trudne warunki życia w Etiopii, w tym suszę i konflikty zbrojne.

Populacja

Społeczność Beta Izrael w Izraelu obecnie liczy ponad 159 500 osób, co stanowi nieco ponad 1% populacji Izraela¹.
   – W Etiopii pozostało około 12 000 członków społeczności Beta Izrael w 2021 roku.

Kultura i Religia

Beta Izrael mają Biblię i księgę modlitw napisaną w języku Ge’ez, starożytnym języku etiopskim².
   – Przestrzegają szabatu, praktykują obrzezanie, mają nabożeństwa synagogalne prowadzone przez kapłanów (kohanim) wsi, przestrzegają niektórych żydowskich praw dietetycznych, obserwują wiele praw rytualnej nieczystości, składają ofiary 14 Nisan w żydowskim roku religijnym i obchodzą niektóre z głównych żydowskich świąt.

Pasztuni w Afganistanie i Pakistanie

Niektóre teorie sugerują, że Pasztuni mogą być potomkami zaginionych plemion, chociaż brak jest jednoznacznych dowodów na poparcie tej tezy. 

Istnieją legendy związane z Pasztunami i ich rzekomym pochodzeniem od zaginionych plemion Izraela. Jedna z nich mówi o tym, że Pasztuni są potomkami plemienia Beniamina, które uciekło na wschód po upadku Królestwa Izraela. Inna legenda mówi, że są oni potomkami plemienia Efraima.

Pasztuni mają również własne tradycje ustne, które przekazują historie o ich przodkach, w tym o przybyciu do regionu Khyber-Pakhtunkhwa w Pakistanie. Niektóre z tych opowieści zawierają elementy, które mogą być interpretowane jako związki z biblijnymi Izraelitami, takie jak podobieństwa w nazwach plemiennych, praktykach społecznych i religijnych.

Teoria, że Pasztuni mogą być potomkami jednego z zaginionych plemion Izraela, jest jedną z wielu hipotez dotyczących ich pochodzenia. Ta koncepcja ma swoje korzenie w tradycji pasztuńskiej i została wspomniana już w czasach Dżahangira, władcy imperium Wielkich Mogołów w XVI wieku.

Pasztuni, etniczni mieszkańcy Afganistanu i Pakistanu, kultywują preislamski religijny kodeks honorowy zwanym Pasztunwali. Tradycja pasztuńska odwołuje się do zaginionych plemion, a spora część Pasztunów nazywa siebie Yousafzai (Jusafzai), co oznacza „Synowie Józefa”.

Jest to interesujący przykład, jak dawne legendy i tradycje mogą wpływać na tożsamość kulturową i poczucie przynależności grup etnicznych. Chociaż nie ma jednoznacznych dowodów naukowych potwierdzających te teorie, są one ważną częścią dziedzictwa kulturowego Pasztunów.

Lemba w południowej Afryce

Społeczność Lemba, żyjąca w Zimbabwe i RPA, twierdzi, że ich przodkowie pochodzili z Judei i mogą być potomkami zaginionych plemion.

Pochodzenie

Lemba, znani również jako Remba lub Mwenye, są grupą etniczną o mieszanej bantujskiej i jemeńskiej spuściźnie.
   – Według ich tradycji ustnej, przodkowie Lemba przybyli z Judei około 2500 lat temu i ożenili się z miejscowymi kobietami afrykańskimi.

Praktyki Kulturowe i Religijne

Lemba mają zwyczaje podobne do żydowskich, takie jak unikanie spożywania wieprzowiny i innych pokarmów zabronionych przez Torę, noszenie nakryć głowy przypominających jarmułki, przeprowadzanie rytualnego uboju zwierząt, obchodzenie świętego dnia raz w tygodniu, a nawet umieszczanie Gwiazdy Dawida na swoich nagrobkach.
   – Ich święty język modlitwy to mieszanka hebrajskiego i arabskiego.

Genetyka

Badania genetyczne wykazały, że większość populacji Lemba ma pochodzenie bliskowschodnie, co potwierdza ich twierdzenia o żydowskich korzeniach.
   – Członkowie klanu kapłańskiego Lemba, Buba, mają element genetyczny również znaleziony wśród żydowskiej linii kapłańskiej, znanej jako Kohanim.

Ngoma Lungundu

Lemba twierdzą, że posiadają replikę biblijnej Arki Przymierza, znaną jako „ngoma lungundu”, co oznacza „bęben, który grzmi”.
   – Ten przedmiot, który miał być zbudowany prawie 700 lat temu z pozostałości oryginalnej arki, został niedawno wystawiony w muzeum w Harare, Zimbabwe, i wzbudził dumę wśród wielu Lemba.

Współczesność

Mimo swoich korzeni, wielu członków plemienia Lemba są obecnie chrześcijanami lub muzułmanami².
   – Społeczność ta jest szczególnie skoncentrowana w prowincji Limpopo i Mpumalanga w RPA. 

Społeczność Lemba ma kilka legend związanych z ich pochodzeniem i historią. Jedna z najbardziej znanych legend mówi o tym, że przodkowie Lemba byli kupcami, którzy przybyli z Bliskiego Wschodu do Afryki Wschodniej i ostatecznie osiedlili się w południowej Afryce¹. Inna legenda opowiada o tajemniczym przedmiocie zwanym **ngoma lungundu**, który jest uważany za replikę biblijnej Arki Przymierza i miał być przenoszony przez Lemba podczas ich migracji.

Lemba również wierzą, że ich przodkowie przynieśli z sobą święte skrzynie zawierające relikwie, które są przechowywane do dziś i mają duże znaczenie religijne i kulturowe dla społeczności². Te legendy są częścią tożsamości Lemba i odgrywają ważną rolę w utrzymaniu ich tradycji i praktyk religijnych.

Ngoma lungundu

To święty bęben, który jest bardzo ważny dla społeczności Lemba. Jest on uważany za głos Boga Mwali i jest powiązany z wieloma legendami i tradycjami.

Znaczenie Religijne

Ngoma lungundu jest nazywany „bębnem, który grzmi” i jest uważany za głos przodka-boga Mwali¹.
   – Jest to święty przedmiot, który należy do zmarłych przodków ludów Venda i Kalanga i jest traktowany z wielkim szacunkiem i bojaźnią.

Legenda o Pochodzeniu

Według tradycji Lemba, ngoma lungundu został przyniesiony z miejsca zwanego Sena, które prawdopodobnie znajdowało się w Jemenie.
   – Istnieje przekonanie, że ngoma lungundu to biblijna Arka Przymierza, która została wykonana przez Mojżesza i przeniesiona przez Lemba podczas ich migracji.

Rola w Historii Lemba

Ngoma lungundu miał pomagać Lemba podczas ich migracji, chroniąc ich i przynosząc deszcz, gdy było to potrzebne.
   – Legenda mówi, że bęben był przenoszony przez sześciu mężczyzn i nigdy nie mógł dotknąć ziemi. Gdy bęben upadł, miało to prowadzić do katastrof, takich jak burze i ataki lwów wysłanych przez Mwali.

Ngoma lungundu, zwane również „Bębnami gromu”, jest świętym przedmiotem czczonym przez lud Lemba w południowej Afryce, który twierdzi, że pochodzi od biblijnej Arki Przymierza. Lemba to grupa etniczna żyjąca głównie w Zimbabwe i RPA, która uważa siebie za potomków starożytnych Izraelitów.

Legenda o Ngoma Lungundu

Pochodzenie i Migracja

Lemba twierdzą, że ich przodkowie wyemigrowali z Judei około 2500 lat temu, niosąc ze sobą święty przedmiot wykonany przez Mojżesza. Przedmiot ten, znany jako ngoma lungundu, miał być repliką lub kontynuacją Arki Przymierza, wykonaną przez potomków Lewitów.

Świętość i Moc

Ngoma lungundu miała być świętym przedmiotem o ogromnej mocy, podobnie jak biblijna Arka Przymierza. Była używana w ceremoniach religijnych oraz jako narzędzie obrony podczas wojen. Według legend, ngoma lungundu mogła sprowadzać klęski na wrogów Lemba, podobnie jak Arka Przymierza w biblijnych opowieściach.

Przetrwanie i Ukrycie

Historia ngoma lungundu mówi, że oryginalny przedmiot został zniszczony lub zagubiony, ale jego replika była przechowywana przez Lemba i ukrywana w różnych miejscach w celu ochrony przed wrogami i rabusiami.

Badania i Odkrycia

W 2007 roku brytyjski archeolog Tudor Parfitt ogłosił, że znalazł w Zimbabwe przedmiot, który mógł być ngoma lungundu. Przedmiot ten był drewnianą skrzynią przypominającą opisy Arki Przymierza, choć wykonany był z drewna, a nie ze złota.

Parfitt przeprowadził badania radiowęglowe na odnalezionym przedmiocie, które wykazały, że pochodzi on z około 1350 roku n.e. Choć to znacznie późniejsza data niż okres biblijny, Lemba wierzą, że jest to replika oryginalnej Arki wykonanej przez ich przodków.

Pomimo braku jednoznacznych dowodów naukowych na potwierdzenie tożsamości ngoma lungundu jako biblijnej Arki Przymierza, tradycje i wierzenia Lemba pozostają silnym elementem ich kultury i tożsamości. Historia ngoma lungundu jest fascynującym przykładem, jak starożytne legendy i artefakty mogą wpływać na współczesne społeczności i ich dziedzictwo kulturowe.

Współczesność

Ngoma lungundu został niedawno wystawiony w muzeum w Harare, Zimbabwe, co wzbudziło dumę wśród wielu Lemba.
   – Jest to przedmiot o ogromnym znaczeniu kulturowym i religijnym, który łączy Lemba z ich przodkami i tradycjami.

Żydzi Bnei Menashe w Indiach

Są to Żydzi żyjący w północno-wschodnich Indiach, którzy twierdzą, że są potomkami plemienia Manasses.

Historia

Bnei Menashe żyją głównie w indyjskich stanach Manipur i Mizoram, a obecnie część z nich mieszka również w Izraelu¹.
   – Ich liczbę szacuje się na około 6–7 tysięcy osób.

Pochodzenie i Przejście na Judaizm

Początkowo byli animistami, a w XIX wieku przyjęli chrześcijaństwo w jego baptystycznej formie¹.
   – W 1951 roku członek grupy, określany jako prorok Challa Mala, miał sen i wystąpił z objawieniem, które miał otrzymać od Boga we śnie, mówiącym o żydowskim pochodzeniu plemienia i zapowiadającym szybki powrót do Jerozolimy. Od tego czasu następowała szybka judaizacja życia wspólnoty.

Uznanie i Alija

W 1989 roku pierwsza grupa Bnei Menashe osiedliła się w Izraelu.
   – W 2005 roku Szlomo Amar, główny rabin sefardyjski Izraela, oficjalnie uznał Bnei Menashe za Żydów. Część z nich, żyjąca w Izraelu, oficjalnie przeszła już na judaizm.

Kultura i Tożsamość

Społeczność ta zachowała wiele tradycji i zwyczajów, które są zgodne z judaizmem, mimo że przez wiele lat byli izolowani od innych społeczności żydowskich².
   – Bnei Menashe kontynuują praktykowanie swojej wiary i kultury, jednocześnie integrując się z większą społecznością żydowską w Izraelu.

Legenda o legendarnym przodku Hmar, Manmasim, jest integralną częścią tradycji ustnej Bnei Menashe, społeczności żyjącej w północno-wschodnich Indiach, głównie w stanach Manipur i Mizoram. Bnei Menashe wierzą, że są potomkami jednego z zaginionych plemion Izraela – plemienia Manasses (Menasseh), syna Józefa.

Historia i Legenda Bnei Menashe

Manmasim jako Menasseh

Tradycja Bnei Menashe mówi o legendarnym przodku Hmar, Manmasim, który miał być hebrajskim Menassehem, synem Józefa, który został wicekrólem Egiptu. Manmasim jest uważany za kluczową postać łączącą Bnei Menashe z biblijnymi Izraelitami.

Migracja i Rozproszenie

Według legendy, po wygnaniu przez Asyryjczyków w VIII wieku p.n.e., przodkowie Bnei Menashe migrowali przez Persję, Afganistan, Tybet i Chiny, zanim ostatecznie osiedlili się w regionie, który obecnie obejmuje północno-wschodnie Indie. Ta długotrwała wędrówka miała na celu poszukiwanie nowego miejsca do życia, z dala od prześladowań i wojen.

Utrzymanie Tradycji

Przez wieki Bnei Menashe zachowali wiele tradycji i rytuałów, które są zbieżne z praktykami judaizmu. Obejmują one obchodzenie szabatu, przestrzeganie zasad koszerności, obrzezanie chłopców i celebrowanie świąt biblijnych. Mimo izolacji od reszty żydowskiego świata, Bnei Menashe starali się kultywować swoją wiarę i tradycje.

Współczesne Odrodzenie

W ostatnich dekadach Bnei Menashe zaczęli odnawiać kontakty z Izraelem i światową społecznością żydowską. W latach 90. i na początku XXI wieku, wielu członków tej społeczności wyemigrowało do Izraela, gdzie zostali oficjalnie uznani za potomków zaginionego plemienia Manasses. Proces ten był wspierany przez organizacje takie jak Shavei Israel, które pomagają zaginionym plemionom i odizolowanym społecznościom żydowskim powrócić do swoich korzeni.

Badania i Uznanie

Badania Genetyczne i Historyczne:

Współczesne badania genetyczne nie dostarczyły jednoznacznych dowodów potwierdzających hebrajskie pochodzenie Bnei Menashe. Jednakże wiele elementów ich kultury, tradycji i wierzeń silnie przypomina praktyki judaistyczne, co wzmacnia ich przekonanie o żydowskich korzeniach.

Uznanie przez Izrael

Izraelski rząd i rabinaty uznały Bnei Menashe za potomków plemienia Manasses, co umożliwiło im emigrację do Izraela w ramach Prawa Powrotu. Proces konwersji do judaizmu oraz integracji w izraelskim społeczeństwie jest nadal kontynuowany.

Legenda o Manmasim jako przodku Bnei Menashe jest ważnym elementem ich tożsamości i dumy kulturowej. Stanowi ona most łączący ich z biblijną historią Izraela i wspiera ich aspiracje do powrotu do Ziemi Świętej oraz odnowienia pełnej żydowskiej tożsamości.


Poszukiwania zaginionych plemion Izraela nadal trwają, a współczesne technologie, takie jak badania genetyczne, mogą dostarczyć nowych informacji na ten temat. Wiele z tych grup zostało oficjalnie uznanych przez państwo Izrael, co pozwala ich członkom na emigrację do Izraela w ramach prawa powrotu.