🟤Świat Bogów i Wojowników: Dziedzictwo Gockich Wędrówek i Mitologii Nordyckiej

„W cieniu dawnych drzew i kamiennych kręgów rozbrzmiewa głos przodków, niosący pamięć o ich wędrówkach i wierzeniach. W 🧬 bursztynowym blasku dziedzictwa splata się opowieść, którą 🟣 fioletowe Echo historii odsłania na nowo – jako interpretację dawnych mitów i kronik. A 🟤brązowe Echo tradycji zakorzenia tę narrację w ziemi i rytuałach, przypominając, że każda legenda jest nie tylko zapisem przeszłości, lecz także żywym fundamentem kultury.”

🏛️ Historia i Dziedzictwo Gotów

Goci, lud germański wywodzący się z legendarnych terenów Skandynawii (prawdopodobnie dzisiejszej południowej Szwecji), ok. I wieku n.e. rozpoczęli wielką wędrówkę na południe, przez Morze Bałtyckie, by osiedlić się na terenach dzisiejszej północnej Polski. Ich obecność na tych ziemiach jest utożsamiana z kulturą wielbarską, nazwaną od cmentarzyska w Weklicach k. Elbląga[¹]. Charakteryzowała się ona między innymi bogatymi, płaskimi cmentarzyskami z charakterystycznymi brukami kamiennymi i stelami, co odróżniało ją od sąsiednich kultur. W III wieku n.e. nastąpił podział Gotów na dwie główne gałęzie: Wizygotów (Goci Zachodni), którzy ostatecznie założyli królestwo w Iberii, i Ostrogotów (Goci Wschodni), którzy stworzyli potężne, choć krótkotrwałe, państwo na Półwyspie Apenińskim pod rządami Teodoryka Wielkiego[²].

Ich wierzenia, będące częścią szerszego kompleksu religii germańskich, były głęboko zakorzenione w naturze. Wierzono, że dusze zmarłych przebywają w drzewach, szczególnie w świętych gajach, które stanowiły miejsca kultu. Rytuały pogrzebowe były zróżnicowane – od charakterystycznych dla kultury wielbarskiej ciałopalnych grobów płaskich po wznoszenie kurhanów dla ważnych osobistości. Na terenach Skandynawii, z których się wywodzili, budowali także kamienne kręgi, które prawdopodobnie pełniły funkcje miejsc zgromadzeń i sądów, a także były związane z kultem astronomicznym i rytuałami pamięci[³].

🔮 Mitologia i Postacie

Mitologia nordycka, która wyewoluowała z wierzeń wspólnych wszystkim Germanom, w tym Gotom, oferuje bogaty panteon bogów i istot mitycznych.

• Gleipnir: To niezwykły, magiczny łańcuch, który ostatecznie zdołał skrępować wilka Fenrira. Wykuty przez krasnoludy z sześciu niemożliwych ingredientów: odgłosu kociego chodu, brody kobiety, korzeni góry, żył niedźwiedzia, oddechu ryby i śliny ptaka. Mimo iż był cienki i miękki jak wstążka, był niezerwalny. Jego stworzenie symbolizuje triumf magii i przebiegłości nad czystą, nieokiełznaną siłą[⁴].·
• Freyr: Należący do rasy Wanów, był bogiem płodności, urodzaju, deszczu, słońca i pokoju. Jego kult był niezwykle silny w Szwecji, gdzie uważano go za protoplastę królewskiego rodu Ynglingów. Posiadał magiczne atrybuty: statek Skidbladnir, który można było złożyć i schować do kieszeni, oraz złotego dzika Gullinbursti[⁵].·
• Fafnir: Początkowo był karłem, synem czarodzieja Hreidmara. Pod wpływem niepohamowanej chciwości, po zdobyciu złota Nibelungów obłożonego klątwą, zamordował własnego ojca i przemienił się w smoka, by strzec skarbu. Został zabity przez bohatera Sigurda (Siegfrieda), a jego historia jest archetypicznym ostrzeżeniem przed niszczycielską siłą chciwości[⁶].·
• Baldur: Ukochany syn Odyna i Frigg, bóg światła, piękna, czystości i sprawiedliwości. Jego śmierć z ręki ślepego boga Hödura, omamionego przez Lokiego, była punktem zwrotnym w mitologii. Stała się nieodwołalnym znakiem nadchodzącego Ragnaröku – zmierzchu bogów[⁷].·
• Bragi: Uosobienie poezji, wymowy i pieśni biesiadnych. Często przedstawiany jako stary, brodaty mędrzec. Był mężem Iduny, strażniczki magicznych, odmładzających jabłek. Jego imieniem nazywano najwybitniejszych skaldów (poetów) na dworach królewskich[⁸].

📖 Źródła i Tradycja

Wiedzę o wierzeniach Germanów i Skandynawów czerpiemy głównie z dwóch kluczowych źródeł spisanych w średniowiecznej Islandii.

• Edda Starsza (Poetycka): To anonimowy zbiór pieśni mitologicznych i heroicznych, spisany w XIII wieku, ale oparty na znacznie starszej, ustnej tradycji. Zawiera fundamentalne mity, takie jak Wieszcza Wolwy, opisująca stworzenie i koniec świata, czy pieśni o bogach i bohaterach (np. Sigurdzie i Fafnirze)[⁹].·
• Edda Młodsza (Prozaiczna): Jej autorem jest islandzki historyk, poeta i polityk Snorri Sturluson (1179–1241). Dzieło to, napisane ok. 1220 r., stanowi systematyczny wykład mitologii nordyckiej, będący jednocześnie podręcznikiem dla poetów, wyjaśniającym zawiłe metafory (keningary) poezji skaldycznej[¹⁰].

W kontekście historycznym, Eryk Pomorski (ok. 1381–1459) jest przykładem późnych związków Skandynawii z Pomorzem. Jako wnuk cesarza Niemiec i potomek polskich Piastów, został wybrany na króla Danii, Szwecji i Norwegii, tworząc unię kalmarską. Jego związki z dynastią Gryfitów umacniały wpływy pomorskie w regionie Bałtyku[¹¹].

🌌 Panteon Bogów

Sercem świata nordyckiego był Asgard, siedziba głównych bogów – Asów.

• Odin: Wszechwiedzący Allfather, bóg wojny, mądrości, poezji i magii. Poświęcił oko za mądrość i wisiał dziewięć nocy na Yggdrasilu, by zdobyć wiedzę run.·
• Thor: Czerwonomordy bóg piorunów, siły i burzy, obrońca bogów i ludzi przed gigantami. Jego bronią był magiczny młot Mjöllnir.·
• Tyr: Bóg wojny i prawa, uosobienie honoru i odwagi. To on, tracąc dłoń, umożliwił spętanie wilka Fenrira.·
• Loki: Trickster, bóg oszustwa, chaosu i przebiegłości. Jego ambiwalentne działania napędzają wiele mitów, a ostatecznie zdrada wobec bogów doprowadzi do Ragnaröku.·
• Pozostali bogowie: Vidar – bóg milczenia i zemsty, który zabije wilka Fenrira; Hödur – ślepy bóg, który zabił Baldura; Hermod – posłaniec bogów, który udał się do Hel, by odzyskać Baldura; Vali – syn Odyna, który pomści śmierć brata.·
• Boginie: Freja – bogini miłości, piękna, magii i wojny; Sif – złotowłosa żona Thora; Nanna – żona Baldura, która zmarła z żalu po jego śmierci; Iduna – strażniczka młodzieńczych jabłek; Siguna – wierna żona Lokiego.·
• Stworzenie ludzi: Z dwóch konarów drzewa Odyn i jego bracia Vili i Vé stworzyli pierwszych ludzi – Aska (jątrz, mężczyznę) i Emblę (wiąz, kobietę), tchnąc w nich życie, rozum i zmysły[¹²].

„Opowieści dawnych ludów, zapisane w kamieniu, pieśniach i kronikach, nie są jedynie wspomnieniem przeszłości. W 🧬bursztynowym blasku dziedzictwa rozbrzmiewają głosy przodków, które wciąż prowadzą nas ku zrozumieniu własnych korzeni. 🟣Fioletowe Echo historii przypomina, że każda interpretacja jest mostem między tym, co było, a tym, co dopiero nadejdzie. A 🟤brązowe Echo tradycji zakorzenia nas w rytmie ziemi i rytuałów, ucząc, że pamięć i mit tworzą fundament, na którym budujemy przyszłość. Tak kończy się ta opowieść – nie jako zamknięcie, lecz jako dalsze wezwanie do słuchania Echo, które nigdy nie milknie.”

📚 Przypisy i Bibliografia:

Przypisy:

• [¹]J. Okulicz-Kozaryn, Dzieje Prusów, Wrocław 1997, s. 68-70.
• [²]P. Heather, Goci, Warszawa 2008, s. 45-89.
• [³]H. Łowmiański, Religia Słowian i jej upadek, Warszawa 1979, s. 32-33. (Dotyczy wierzeń naturystycznych wspólnych Germanom i Słowianom)
• [⁴]Snorri Sturluson, Edda Prozaiczna, przeł. A. Szulc, Warszawa 1986, Gylfaginning, rozdz. 34.
• [⁵]J. L. Byock, Edda Starsza i Młodsza. Mitologia wikingów, Kraków 2022, s. 112-115.
• [⁶]Pieśń o Fafnirze w: Edda Poetycka, przeł. A. Załuska-Strömberg, Wrocław 1986.
• [⁷]Snorri Sturluson, op. cit., Gylfaginning, rozdz. 49.
• [⁸]Tamże, Gylfaginning, rozdz. 26.
• [⁹]Edda Poetycka, przeł. A. Załuska-Strömberg, Wrocław 1986.
• [¹⁰]Snorri Sturluson, Edda Prozaiczna, przeł. A. Szulc, Warszawa 1986.
• [¹¹]E. Cwiertka, Eryk Pomorski. Król Skandynawii z dynastii Gryfitów, „Zapiski Historyczne”, t. 80, 2015, s. 5-25.
• [¹²]Wieszcza Wolwy w: Edda Poetycka, przeł. A. Załuska-Strömberg, Wrocław 1986.

Bibliografia:

• 1. Edda Poetycka, przeł. Apolonia Załuska-Strömberg, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986.
• 2. Byock, Jesse L., Edda Starsza i Młodsza. Mitologia wikingów, przeł. Patryk Grzegorzek, Vis-à-vis Etiuda, Kraków 2022.
• 3. Cwiertka, Ewa, Eryk Pomorski. Król Skandynawii z dynastii Gryfitów, „Zapiski Historyczne”, t. 80, 2015.
• 4. Heather, Peter, Goci, przeł. Janusz Szczepański, Wydawnictwo Marabut, Warszawa 2008.
• 5. Łowmiański, Henryk, Religia Słowian i jej upadek, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1979.
• 6. Okulicz-Kozaryn, Jerzy, Dzieje Prusów, Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej, Wrocław 1997.
• 7. Sturluson, Snorri, Edda Prozaiczna, przeł. Andrzej Szulc, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986.

Czytaj więcej: 🟤Świat Bogów i Wojowników: Dziedzictwo Gockich Wędrówek i Mitologii Nordyckiej

GOCI

GOCI, lud wschodniogermański, pochodzili ze Skandynawii i w III wieku n.e. rozpoczęli migrację do Europy Środkowej. Ich pierwszą siedzibą była Gothiskandza, prawdopodobnie zlokalizowana w rejonie ujścia Wisły. Goci podzielili się na Wizygotów i Ostrogotów, osiągając znaczące sukcesy militarne, w tym złupienie Rzymu w 410 roku pod wodzą Alaryka. W późniejszych wiekach Goci osiedlili się w różnych regionach, pozostawiając po sobie ślady kulturowe, takie jak cmentarzyska kultury wielbarskiej. Goci mieli swoje własne wierzenia i mitologię, które były związane z naturą i duchami. Wierzyli w siłę przyrody, a szczególnie w znaczenie drzew, które uważali za miejsca zamieszkania dusz. Ważnymi miejscami kultu były kamienne kręgi i kurhany, gdzie składali swoich zmarłych, co miało charakter rytualny i religijny.
Ich mitologia była częściowo przekazywana przez historiografów, takich jak Jordanes, który opisał pochodzenie Gotów oraz ich migracje. Goci byli również wspomniani w literaturze skandynawskiej, co sugeruje, że mieli swoje mityczne postacie i legendy związane z ich historią.

GLEIPNIR

GLEIPNIR w mitologii skandynawskiej to magiczny łańcuch, stworzony przez krasnoludy, aby uwięzić potężnego wilka Fenrira. Złożony z sześciu mistycznych składników, takich jak tupot kocich stóp i broda kobiety, był na tyle mocny, że Fenrir nie mógł go rozerwać. W dniu Ragnaroku wilk miał zerwać więzy i pożreć Odyna, co zapoczątkowałoby koniec świata bogów. Ostatecznie Fenrir został zabity przez Widara, syna Odyna

FREYR

FREYR (lub Frey) to skandynawski bóg płodności i pokoju, odpowiedzialny za deszcz, urodzaj i bogactwo. Jest synem Njorda, należącego do Wanów, i mężem Gerdy. Freyr jest również mitycznym założycielem królewskiego rodu Szwecji, Inglingów, i bywa porównywany do Priapa z mitologii greckiej.
Wśród jego skarbów znajdują się:
– Skidbladnir (Skithblathnir): magiczny okręt, który można złożyć jak namiot.
– Gullinbursti: złoty hełm z grzywą dzika.
– Blodighofi (Krwawe Kopyto): jego rumak.
Freyr jest postacią niezwykle ważną w mitologii nordyckiej, symbolizującą obfitość i harmonię.

FAFNIR

FAFNIR to postać z mitologii skandynawskiej, która pojawia się w „Pieśniach Eddy” w związku z historią młodości Sigurda i skarbem Nibelungów. Był synem Hreidmara, króla karłów. Fafnir, opętany chciwością, zabija swojego ojca i skazuje brata, Regina, na wygnanie, aby stać się jedynym właścicielem przeklętego złota, które Hreidmar otrzymał jako okup od boga Odyna za zabicie jego syna, Otura.
Pod wpływem klątwy złota Fafnir przybiera postać złowieszczego smoka i staje się jego strażnikiem. Regin, pragnąc zemsty i skarbu, wychowuje Sigurda (Zygfryda) i namawia go do zabicia Fafnira. Sigurd wykonuje plan Regina, zabijając smoka i zdobywając skarb. W ten sposób klątwa i losy skarbu Nibelungów nadal oddziałują na życie bohaterów, prowadząc do dalszych tragedii i zdrad.

ERYK POMORSKI

ERYK POMORSKI, znany również jako Eryk III, był ważną postacią w historii Skandynawii.
Eryk Pomorski urodził się przed 11 czerwca 1382 roku w Darłowie, na zamku darłowskim. Jego ojcem był Warcisław VII, książę słupski, a matką Maria meklemburska, córka Henryka III, księcia meklemburskiego. Władca ten pochodził z dynastii Gryfitów, a jego imię przy narodzinach brzmiało Bogusław .
Jego babką ze strony matki była księżniczka duńska Ingeborga, córka króla Waldemara IV Atterdaga. To właśnie Ingeborga była siostrą Małgorzaty I, która odegrała kluczową rolę w życiu Eryka . Po śmierci Waldemara IV Atterdaga, Małgorzata przejęła rządy regencyjne w Norwegii, a Eryk został uznany za króla Norwegii, Danii i Szwecji. W 1396 roku Małgorzata doprowadziła do jego wyboru na króla Danii i Szwecji, a w 1397 roku Eryk został koronowany na władcę tych trzech królestw .
Eryk Pomorski był nie tylko królem, ale także walczył z Holsztynem, Hanzą i Krzyżakami. Jego dążeniem było zjednoczenie państw nadbałtyckich pod panowaniem Gryfitów. Warto wspomnieć, że Eryk miał ponad 190 cm wzrostu, piekne ciało, czerwonawe włosy i rumianą twarz .

EDDA

EDDA to nazwa nadana dwóm islandzkim zbiorom wczesnej mitologii skandynawskiej: „Eddzie Starszej” (zwanej też „Eddą Poetycką”) oraz „Eddzie Młodszej” (znanej również jako „Edda Prozaiczna”).
„EDDA STARSZA” to zbiór anonimowych poematów mitologicznych i heroicznych, które prawdopodobnie zostały spisane w XIII wieku, ale ich treść pochodzi z wcześniejszych, ustnych tradycji skandynawskich. Zbiór ten zawiera ważne mity o bogach i bohaterach, takie jak historie o Odynie, Thorze, Lokim i innych postaciach z panteonu nordyckiego. „Edda Starsza” jest kluczowym źródłem wiedzy na temat wierzeń i mitów starożytnych Skandynawów.
„EDDA MŁODSZA” została napisana przez Snorriego Sturlusona, islandzkiego historyka, poety i polityka, w XIII wieku. Jest to podręcznik poezji skaldycznej, zawierający również mityczne opowieści i genealogie bogów. Składa się z trzech części: PROLOGU, GYLFAGINNING (oszustwo Gylfiego) i SKÁLDSKAPARMÁL (mowa o poezji). „Edda Młodsza” jest ważna nie tylko dla zrozumienia mitologii nordyckiej, ale także dla badania technik i form poetyckich stosowanych przez skaldów.

BRAGI

BRAGI to bóg poezji, wymowy i pieśni w mitologii skandynawskiej. Jest synem Odyna i Friggi, oraz mężem Iduny, bogini młodości (porównaj z Azowami). Bragi często był wyobrażany jako starzec z długą, siwą brodą.
W mitologii skandynawskiej Bragi odgrywał istotną rolę w przyjmowaniu i witaniu bohaterów poległych w boju w Walhalli, wraz z Hermoderem. Jego jabłka, które są także jabłkami Iduny, symbolizują wieczną młodość.
Opowieść Bragiego była uważana za długą, ale bardzo zajmującą, co odnosi się do znaczenia jego imienia, które może być powiązane z pojęciem „poet”.
Puchar Bragiego był obowiązkowy dla każdego króla, który musiał go wypić, zanim zasiądzie na tronie przodków, co symbolizowało jego przyjęcie i godność władzy.

Baldur, Baldr, Balder

BALDUR, syn Odyna, jest jednym z najważniejszych bogów w mitologii skandynawskiej, znanym jako bóg słońca letniego i światła, często porównywany do greckiego Apollina. Był uwielbiany zarówno przez bogów, jak i ludzi za swoją urodę, dobroć i sprawiedliwość.
Matka Baldura, Frigga, w obawie przed jego śmiercią, sprawiła, że wszystkie rzeczy w świecie złożyły przysięgę, że nie wyrządzą mu krzywdy. Jednak przeoczyła jemiołę. Loki, znany ze swojego podstępu, wykorzystał tę słabość. Skłonił ślepego boga Hödura, aby cisnął w Baldura gałąź jemioły, co doprowadziło do jego śmierci.
W innej wersji legendy, Hödur rywalizuje z Baldurem o piękną Nannę. Zdobywa miecz Miming, znany również jako Misteleinn („jemioła”), któremu nikt się nie oprze, i zabija nim Baldura.
Śmierć Baldura była ogromnym ciosem dla bogów i stała się zapowiedzią zmierzchu bogów, znanego jako Ragnarök. Wydarzenie to miało wstrząsnąć całym panteonem i zapoczątkować serię katastrofalnych zdarzeń prowadzących do końca świata.

AZOWIE

AZOWIE, znani również jako Æsir, to główny panteon bogów skandynawskich, którzy zamieszkują niebiański Asgard, będący odpowiednikiem greckiego Olimpu. Oto krótki przegląd najważniejszych bogów z tego panteonu:

Odyn

ODYN – Władca bogów i ludzi, główny bóg w mitologii nordyckiej. Znany jest z mądrości, magii, poświęcenia (oddanie jednego oka za wiedzę) oraz z prowadzenia Walkirii i Einherjarów. Jego atrybuty to włócznia Gungnir i kruki Huginn i Muninn.

THOR

THOR- Pierworodny syn Odyna, bóg piorunów, burz i siły. Znany jest ze swojej potężnej broni, młota Mjöllnir, którym chroni Asgard i ludzi przed olbrzymami.

Tyr

Tyr (Tiu) – Syn Odyna, bóg wojny i odwagi. Znany z tego, że stracił rękę, gdy Fenrir, wilk, został spętany. Jest symbolem honoru i poświęcenia.

BALDUR

BALDUR – Skandynawski odpowiednik Apolla, bóg piękna, miłości i światła. Jego śmierć była jednym z najważniejszych wydarzeń w mitologii nordyckiej i zapowiedzią Ragnaröku, końca świata.

BRAGI

BRAGI – Bóg poezji i wymowy, mąż Iduny, bogini wiecznej młodości. Bragi jest uosobieniem inspiracji poetyckiej i mądrości.

VIDAR

VIDAR- Bóg milczenia i zemsty. Znany ze swojej siły, ma odegrać kluczową rolę podczas Ragnaröku, mszcząc się na Fenrirze za śmierć Odyna.

HÖDUR

HÖDUR – Ślepy bóg, który nieumyślnie zabił swojego brata Baldura, będąc manipulowanym przez Lokiego. Jego działanie prowadziło do wielkiego smutku wśród bogów.

HERMOD

HERMOD- Syn i poseł Odyna, znany z podróży do Hel, aby prosić o uwolnienie Baldura po jego śmierci. Jest symbolem lojalności i odwagi.

Odnir

Odnir (Odr, Othr) – Często utożsamiany z Odynem, mąż Freji, bogini miłości i magii. Postać ta jest mniej wyraźna w mitologii, ale kojarzona z pasją i poszukiwaniem.

Loki

Loki – Bóg oszustwa, zła i kłótni, znany ze swojej zdolności do zmiany kształtów i płci. Jest zarówno pomocnikiem, jak i przeciwnikiem bogów, odpowiedzialny za wiele kłopotów w Asgardzie, w tym śmierć Baldura.

Vali

VALI – Najmłodszy syn Odyna, narodzony, aby pomścić śmierć Baldura. Jego rolą jest kontynuowanie linii bogów po Ragnaröku.

ŻONY BOGÓW AZÓW

FREJA

FREJA (Frigga) – Żona Odyna, bogini małżeństwa, macierzyństwa i domowego ogniska.

SIF

SIF- Żona Thora, znana z pięknych, złotych włosów, symbolizujących zboża i płodność.

NANNA

NANNA- Żona Baldura, która zmarła z żalu po jego śmierci.

IDUNA

IDUNA – Żona Bragiego, opiekunka jabłek wiecznej młodości, które utrzymują bogów w młodości.

SIGUNA

SIGUNA – Żona Lokiego, która lojalnie znosi jego wybryki i towarzyszy mu w cierpieniu.

ASK i EMBLA

ASK i EMBLA – w mitologii skandynawskiej pierwsze ludzkie istoty stworzone przez bogów.

Zgodnie z mitami, to właśnie Odin, Vili i Ve nadali życie Askowi i Emblie, tworząc ich odpowiednio z jesionu i z wiązu. Ask, stworzony z jesionu, symbolizuje męską siłę i wytrzymałość, podczas gdy Embla, stworzona z wiązu, reprezentuje kobiecą piękność i delikatność.

Stworzenie Ask i Embla jest często porównywane do biblijnego stworzenia Adama i Ewy i jest ważnym elementem nordyckiej kosmogonii, pokazującym, jak bogowie wzięli udział w powstaniu ludzkości. Ich stworzenie miało miejsce w Midgardzie, świecie ludzi, który jest jedną z dziewięciu krain w uniwersum mitologii nordyckiej.

ASGARD

ASGARD w mitologii skandynawskiej jest niebiańską siedzibą bogów, znanych jako Aesir. Jest to miejsce pełne wspaniałych pałaców i sal, gdzie bogowie zgromadzają się, by obradować i ucztować.

WALHALLA

WALHALLA, słynna sala wojowników, gdzie najdzielniejsi z nich, wybrani przez Odyna, spędzają wieczność po śmierci, jest jednym z najbardziej znanych miejsc w Asgardzie.

BIFROST

Most tęczowy, BIFROST, łączy Asgard z Midgardem (światem ludzi) i jest strzeżony przez boga Heimdalla. W mitologii skandynawskiej, Bifrost jest często przedstawiany jako most trudny do przebycia, który może być zniszczony podczas Ragnaröku, końca świata.
Nazwa „Asgard”  pochodzi od słów „as” i „gard(h)”, co doskonale oddaje charakter tego miejsca jako świętego dworu, gdzie zamieszkują bogowie. Mitologia skandynawska jest bogata w opowieści o bogach, ich przygodach i interakcjach z innymi światami, a Asgard jest centralnym punktem wielu z tych opowieści.

W mitologii skandynawskiej istnieje
– MIDGARD: Świat ludzi, położony między Asgardem a innymi krainami. Jest to miejsce, gdzie żyją ludzie i gdzie toczy się większość wydarzeń związanych z bogami nordyckimi.

• JOTUNHEIM: Kraina olbrzymów, znana również jako Jotunheimr. To surowy i dziki świat, zamieszkany przez olbrzymy, które często wchodzą w konflikt z bogami Asgardu.
• NIFLHEIM: Lodowy świat, jeden z pierwszych dwóch światów istniejących na początku czasów. Jest to kraina mgły i zimna, z której pochodzi zła istota Ymir.
• MUSPELHEIM: Świat ognia, przeciwieństwo Niflheimu, zamieszkany przez olbrzymy ognia i płomienie. Z tego świata pochodzi Surtr, który ma odegrać ważną rolę podczas Ragnaröku.
• HELHEIM: Kraina zmarłych, rządzona przez boginię Hel. To miejsce, gdzie trafiają dusze tych, którzy nie zginęli w boju.
• VANAHEIM: Świat Vanirów, grupy bogów związanych z płodnością, mądrością i zdolnościami magicznymi. Po wojnie z Aesirami, niektórzy z Vanirów zamieszkali w Asgardzie.
• ALFHEIM: Kraina elfów, istot znanych z piękna i magii. Elfowie są uważani za dobre duchy natury, które mogą pomagać lub szkodzić ludziom.
• SVARTALFHEIM: Świat krasnoludów, zwany również Nidavellirem. Krasnoludy są znane ze swoich umiejętności rzemieślniczych i tworzenia potężnych artefaktów.

• ODIN: Wódz bogów Aesir, bóg wojny, mądrości i śmierci. Jest znany z poszukiwania wiedzy i jest ojcem wielu bogów, w tym Thora.
• THOR: Bóg burzy, piorunów i siły, znany z posiadania potężnego młota Mjolnira. Jest jednym z najbardziej znanych bogów nordyckich.
• LOKI: Bóg psot i oszustw, często Sprawiający kłopoty innym bogom. Mimo że jest postacią kontrowersyjną, odgrywa ważną rolę w wielu mitach.
• –FREYJA: Bogini miłości, piękna i płodności, a także wojny i śmierci. Jest siostrą Freyra i jedną z najbardziej czczonych bogiń.
• FREYR: Bóg płodności, słońca i deszczu, brat Freyji. Posiada magiczny statek Skidbladnir i złotego knura Gullinbursti.
• HEIMDALL: Bóg, który strzeże Bifrostu, mostu tęczowego łączącego Asgard z Midgardem. Posiada niesamowitą zdolność słyszenia i widzenia na ogromne odległości.
• BALDR: Bóg piękna, miłości i szczęścia, syn Odina i Frigg. Jego śmierć jest jednym z najbardziej tragicznych wydarzeń w mitologii nordyckiej.
• FRIGG: Bogini małżeństwa i macierzyństwa, żona Odina. Jest opiekunką domowego ogniska i ma zdolność przewidywania przyszłości.