Trzy Oczy Ziemi: Zapomniana Kronika Ukrytego Świata
Wprowadzenie: Geometria Tajemnicy
Historia ludzkości to jedynie wierzchołek góry lodowej. Głębiej, pod lodami Antarktydy, na dnie mroźnego Bałtyku i w pustynnych piaskach Sahary, spoczywa zapomniana kronika Ziemi. Rozproszone po archiwach świata ślady — od ezoterycznych dzienników admirała Byrda, przez ściśle tajne raporty NATO, po satelitarne zdjęcia NASA — układają się w zdumiewającą całość. Wskazują istnienie trzech nieziemskich struktur, które od wieków wymykają się oficjalnej nauce. Nazwane „Oczami Ziemi”, te anormalne obiekty tworzą na globie idealny geometryczny trójkąt. Jego środek wyznacza tajemniczy punkt na Oceanie Indyjskim, znany w zakonspirowanych kręgach jako Zero Meridianum Animae — Punkt Zerowy Duszy. To nie jest archeologia. To jest przesłanie.
🧊 Pierwsze Oko – Antarktyda: Strażnik Biegunowej Bramy
· Lokalizacja: Ziemia Królowej Maud, współrzędne -71.3467° S, 10.7342° E
· Źródła: Dzienniki admirała Richarda E. Byrda (Operacja Highjump, 1947), niemiecki raport SS-Ahnenerbe „Schwabenland” (1939), szwedzki projekt badawczy NJORD (1991), wyciekłe dane NASA ICESat-2.
· Opis: Wtopiona w lód i skały perfekcyjnie kulista struktura, wykonana z nieznanego, czarnego szkliwa, które pochłania 99,97% światła. Emituje stały, niesłyszalny dla ludzkiego ucha puls o częstotliwości 432 Hz, rezonujący z rytmem serca planety. W jej promieniu 5 km całkowicie zanika sygnał elektromagnetyczny, a przyrządy nawigacyjne wariują, wskazując jednocześnie wszystkie kierunki. Odkryte w pobliżu szczątki sugerują, że ktoś – lub coś – próbowało jej strzec: szkielety humanoidów o wydłużonych czaszkach i pancerze ze stopu złota i bizmutu, którego czystość przekracza możliwości współczesnej metalurgii.
· Cytat z zaszyfrowanego dziennika admirała Byrda: „To nie jest pustka. Tu nie ma ciszy – tam jest dźwięk, który jest myślą. Lód krzyczy milczeniem, a góra mówi do mnie imieniem, którego nie mogę wymówić.”
🌊 Drugie Oko – Bałtyk: Kamień Zagłuszający Rozum
· Lokalizacja: 60 mil morskich od wybrzeża Finlandii, głębokość 80 metrów
· Źródła: Ekspedycja Ocean X Team (2011), ściśle tajny raport wywiadu SIGINT-ARKTOS (2013), dziennik pokładowy z operacji NATO „Dies Irae” (2016).
· Opis: Olbrzymi, metaliczny dysk o średnicy 60 metrów, spoczywający na kamiennym piedestale. Jego formacja przypomina statek z science fiction, stąd nieoficjalna nazwa „Bałtycki Anomal”. Generuje potężne promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie fal ELF (Extremely Low Frequency), identyczne z falami mózgowymi rejestrowanymi u ludzi w stanie śmierci klinicznej lub głębokiej medytacji. Wewnątrz obiektu, za pomocą sprzętu do podsłuchu podwodnego, zarejestrowano pojedynczą, zapętlającą się wiadomość głosową w nieznanym języku. Tłumaczenie algorytmami AI dało szokujący wynik: „Byliście tutaj przed sobą. Pamięć was jest we mnie.”
· Efekty kontaktu: Członkowie ekipy Ocean X zgłaszali utratę czasu, silne migreny i awarie sprzętu. Najtragiczniejszym przypadkiem jest major R.K. Meiner z operacji „Dies Irae”, który po zejściu w pobliże obiektu doświadczył trwającej 72 godziny poliglosji (mówił płynnie w 12 martwych językach), po czym… zniknął z zamkniętej kajuty na pokładzie okrętu, pozostawiając po sobie jedynie stopioną plamę na podłodze.
🏜️ Trzecie Oko – Sahara: Lustro, Które Zabija
· Lokalizacja: Pustynia Tanezrouft, pogranicze Algierii i Mali, region znany jako „Pustynia Pustyń” lub „Ziemia Pragnienia”
· Źródła: Analiza zdjęć satelity szpiegowskiego Kosmos-1417 (1983), badania geologiczne UNESCO, archiwa NASA Earth Observatory, ustne przekazy nomadów Tuaregów.
· Opis: Nie krater, a idealnie okrągłe zagłębienie o zeszklonych, przypominających tektyt ścianach. W jego centrum spoczywa monolityczny sarkofag z tego samego materiału, pokryty inskrypcjami w proto-ur – prajęzyku starszym od sumeryjskiego. Główny napis głosi: „Kto otworzy, ten stanie się Bogiem – i przekleństwem.” Wewnątrz, według nielicznych relacji, znajduje się „Lustro Trzeciego Oka” – artefakt pokazujący obserwatorowi nie przyszłość, lecz nieubłagany, niezmienny moment jego własnej śmierci.
· Zdarzenie: W 1984 roku francuska ekspedycja ratunkowa odnalazła w promieniu 20 km od krateru jedynego ocalałego z rozbitej karawany – kilkuletnie dziecko Tuaregów. Chłopiec, całkowicie odurzony, trzymał w dłoniach fragment osłony termicznej sondy Voyager 2 (która nie przelatywała wówczas nad Afryką). Miejscowi, którzy go przygarnęli, twierdzili, że jego oczy były „pełne gwiazd, które gasną”.
🔺 Połączenie Trzech Oczu: Trójkąt Przebudzenia
· Dokument Mossadu, oznaczenie „Prometeusz” (2005): „Aktywacja jednego Oka otwiera zmysł, dwóch – budzi pamięć genetyczną, ale synchronizacja trzech – otwiera przejście. Nie w przestrzeń, ale w stan.”
· Geometryczne ułożenie: Współrzędne trzech struktur tworzą na mapie niemal idealny trójkąt równoboczny. Linie łączące je przecinają się dokładnie w punkcie Zero Meridianum Animae na Oceanie Indyjskim, miejscu o niezwykłych właściwościach grawitacyjnych i magnetycznych.
· Proroctwo ze Zwoju Pustyni (tłum. T. Monod): „Kiedy Trzy Spojrzenia staną się Jednym, Ziemia przypomni sobie swoje inne ciało. Czas zwinie się jak język w ustach boga. A człowiek stanie się… pytaniem, na które sam będzie musiał odpowiedzieć.”
📜 Źródła i dalsze czytanie
· Byrd, R.E. – Alone: The Classic Polar Adventure (odtajnione fragmenty)
· Ocean X Team – The Baltic Anomaly: Sonar and Diver Reports (2011-2015)
· Monod, T. – The Sahara and Man: A Study of the Lost Civilizations (UNESCO)
· NASA Earth Observatory – Anomalous Geologic Formations: A Satellite Imagery Analysis
· Fitzpatrick-Matthews, K. – Anomalous Archaeological Sites: Beyond the Mainstream
· Devereux, P. – Earth Memory: The Sacred Landscape of Megaliths and Long Barrows
· Persinger, M.A. – ELF Wave Effects on Human Neurophysiology and the „Sense of Presence”
Uwaga: Powyższe informacje stanowią hipotezę opartą na połączeniu faktów, zeznań i anomalii. Prawda wciąż czeka pod lodem, pod wodą i pod piaskiem.
TRZY OKA ZIEMI: ZAKAZANE ARCHIWUM
Tekst oparty na teoriach spiskowych, legendach i rzekomych tajnych dokumentach
Ukryte przed zwykłymi ludźmi, chronione przez najpotężniejsze rządy świata i tajne stowarzyszenia – trzy starożytne struktury, znane jako „Oczy Ziemi”, mogą być kluczem do zrozumienia prawdziwej historii naszej planety i być może całego kosmosu. Przedstawiamy fragmenty ściśle tajnego raportu, odkrytego rzekomo w ruinach stacji polarnej Concordia, który rzuca światło na jedną z najgłębszych tajemnic ludzkości.
PIERWSZE OKO – ANTARKTYDA
Na odległych, skutych lodem pustkowiach Ziemi Królowej Maud na Antarktydzie znajduje się pierwszy z tajemniczych obiektów. Oficjalne mapy pokazują tam jedynie bezludny, lodowy krajobraz, ale według niepublikowanych dzienników admirała Richarda E. Byrda, jego ekspedycja Highjump z 1947 roku natrafiła na coś, co opisał jako „strukturę idealnie kulistą, pokrytą czarnym szkliwem, wznoszącą się z wnętrza lodowca jak źrenica oka”.
Dane z tajnego satelity SIGMA-V lokalizują obiekt na współrzędnych -71,3467° S, 10,7342° E. Jest to czarna kopuła o średnicy około 2 kilometrów i wysokości 300 metrów, o powierzchni, która praktycznie nie odbija światła. Najdziwniejszą cechą struktury jest ciągły puls dźwiękowy o częstotliwości 432 Hz, niesłyszalny dla większości ludzi, ale wykrywalny przez sprzęt EEG. W promieniu 500 metrów od obiektu instrumenty GPS i kompasy przestają działać.
W 1991 roku tajny projekt o kryptonimie NJORD, prowadzony przez naukowców z Norwegii i Japonii, miał odkryć w pobliżu obiektu szczątki humanoidalnych istot o wzroście około 2,3 metra, z wydłużonymi czaszkami i niespotykanym, trójwarstwowym uzębieniem. Odnaleziono również fragmenty zbroi wykonanej ze stopu złota i bizmutu, który według raportu „nie występuje naturalnie na Ziemi”.
Najbardziej niepokojącym znaleziskiem są fragmenty rzekomego dziennika niemieckiej ekspedycji SS-Ahnenerbe z 1939 roku:
„Zeszliśmy do wnętrza Oka. W jego sercu znajduje się komora. Nie ma tam ciszy – tam jest dźwięk, który jest myślą. Jeden z ludzi zaczął płakać krwią. Drugi zaczął mówić językiem, który nigdy nie istniał na Ziemi. Coś było w środku… ale nie spało. Patrzyło na nas z wnętrza naszych własnych oczu.”
DRUGIE OKO – BAŁTYK
Drugie „Oko Ziemi” znajduje się w głębinach Morza Bałtyckiego. W czerwcu 2011 roku szwedzka grupa nurkowa Ocean X odkryła na głębokości około 80 metrów, 60 mil morskich na zachód od wybrzeża Finlandii, obiekt przypominający metaliczny dysk o średnicy 60 metrów i regularnych krawędziach. Lokalizacja ta, według raportu, znajduje się na przecięciu starożytnych linii geomantycznych, zwanych Siecią Leyów Europy.
Badania sonarowe i analizy pobranych próbek wykazały obecność nieznanej formy bazaltu przypominającego zeszkloną lawę, mimo braku śladów aktywności wulkanicznej w tym regionie, oraz cienkiej warstwy krystalicznego stopu tytanu i niobu o nieznanym pochodzeniu. Najbardziej niepokojącym odkryciem jest fakt, że wewnętrzna struktura obiektu generuje promieniowanie ELF (ekstremalnie niskiej częstotliwości) rzędu 1 Hz – identyczne z falami generowanymi przez ludzki mózg w stanie śmierci klinicznej.
W grudniu 2013 roku jednostka oznaczona jako SIGINT-ARKTOS miała umieścić wewnątrz obiektu sondę akustyczną typu Silent-12. Po aktywacji, przez 47 sekund, obiekt emitował dźwięk przypominający modulowany głos ludzki, który po analizie spektralnej zawierał następujący przekaz:
„Byliście tutaj przed sobą. Pamięć was jest we mnie. Jesteś lustrem tego, co zostało zapomniane.”
W 2016 roku NATO miało przeprowadzić tajną operację o kryptonimie „Dies Irae”, próbując wydobyć fragment obiektu. Według raportu trzech nurków po kontakcie z materiałem obiektu doznało ostrej amnezji i poliglosji – zaczęli mówić w językach nieznanych współczesnym lingwistom. Jeden z członków ekipy, major R.K. Meiner, zniknął bez śladu, pozostawiając w swoim notatniku enigmatyczny zapis:
„Bałtyk nie jest morzem. Jest oknem, które się zamyka – i otwiera tylko raz. Tylko dla siebie.”
TRZECIE OKO – SAHARA
Na pustyni Tanezrouft, zwanej „Pustynią Pustyni”, na pograniczu Algierii i Mali, znajduje się trzeci z obiektów. Jest to obszar charakteryzujący się całkowitym brakiem życia i zakłóceniami sygnału radiowego. Według raportu, wewnątrz „Strefy Centralnej” zegary satelitarne cofają się o 0,12 sekundy na godzinę.
Pierwsze zdjęcia wykonane przez radzieckiego satelitę Kosmos-1417 w 1983 roku miały ukazać gigantyczny, okrągły krater o szklistej strukturze, sugerującej eksplozję jądrową sprzed co najmniej 20 000 lat. W centrum krateru, pod warstwami zeszklonego piasku, znajduje się kamienny sarkofag o długości 12,3 metra, otoczony czarnymi piaskami, które świecą w świetle ultrafioletowym.
W sarkofagu nie znaleziono ciała, ale odcisk przypominający czteroramienną formę. Na wieku sarkofagu znajduje się napis w języku określanym jako proto-ur:
„Kto otworzy, ten stanie się Bogiem – i przekleństwem.”
Wewnątrz kompleksu znajduje się obiekt określany jako „Lustro Trzeciego Oka” – powierzchnia, która „odpowiada spojrzeniem”. Według pięciu świadków, którzy rzekomo widzieli obiekt w latach 1984, 1999, 2012, 2016 i 2023, lustro nie odbija własnego odbicia obserwatora, lecz pokazuje go jako „istotę sprzed czasu”, a w jednym przypadku miało pokazać obserwatorowi jego własną śmierć w przyszłości.
W 1984 roku libijscy nomadzi mieli znaleźć w centrum krateru nagie dziecko z oczami „pełnymi gwiazd” – świecącymi samoistnie w ciemności. Dziecko nie reagowało na bodźce zewnętrzne i zmarło po 13 godzinach. W jego dłoni znaleziono fragment stopu tytanu i węgla, identyczny z materiałami używanymi w sondach Voyager, mimo że w tamtym czasie sondy te nie opuściły jeszcze Układu Słonecznego.
POŁĄCZENIE TRZECH OCZU
Według tajnego dokumentu izraelskiego wywiadu z 2005 roku trzeci obiekt jest nie tyle bramą, co mechanizmem łączącym dwa pozostałe:
„Aktywacja jednego otwiera zmysł, dwóch – pamięć, ale trzech – przejście.”
Analiza topograficzna wykazuje, że trzy obiekty tworzą idealny trójkąt równoboczny na globie, wskazując środek zlokalizowany w południowym Oceanie Indyjskim, oznaczony w raporcie jako „Zero Meridianum Animae” (ZMA).
Raport kończy się tajemniczym tekstem, określonym jako „Proroctwo ze Zwoju Pustyni”:
„Kiedy Trzy Spojrzenia staną się Jednym,
Ziemia przypomni sobie swoje inne ciało.
Czas zwinie się jak język w ustach boga.
A człowiek stanie się… pytaniem.”
PRAWDA CZY FIKCJA?
Oficjalne źródła konsekwentnie zaprzeczają istnieniu „Oczu Ziemi” i związanych z nimi anomalii. Większość naukowców uznaje całą teorię za wymysł spiskowych teoretyków. Bałtycki obiekt oficjalnie klasyfikowany jest jako formacja geologiczna, a arktyczne i saharyjskie „oczy” nie figurują na żadnych oficjalnych mapach.
Czy te tajemnicze struktury są pozostałościami zapomnianej cywilizacji, bazami obcych istot, czy może naturalnymi formacjami, które stały się kanwą dla współczesnych mitów? Odpowiedź zależy od tego, ile jesteśmy gotowi uwierzyć – i ile odważymy się zakwestionować.
✨
Kodeks Strażniczki
· 🔵 Niebieskie Echo: Autentyczna, zapomniana legenda, starannie odtworzona na podstawie historycznych źródeł.
· 🟣 Fioletowe Echo: Opowieść inspirowana historycznymi motywami, autorska interpretacja lub rekonstrukcja luk w źródłach.
· ⚪ Srebrne Echo: Całkowicie fikcyjna legenda w stylu antique, stworzona dla oddania klimatu i ukłon w stronę tradycji.
📚Źródła,:
Źródła Rzeczywiste (Fakty, Publikacje, Doniesienia)
1. Admirał Richard E. Byrd i jego dzienniki:
· Byrd, R. E. (1938). Alone. Putnam’s Sons. (Jest to prawdziwa, autobiograficzna książka Byrda o samotnym zimowaniu na Antarktydzie. Legenda o „tajnym dzienniku” z Operacji Highjump to element teorii spiskowych).
· Operacja Highjump (1947) była rzeczywistą, ogromną misją wojskową USA na Antarktydę, co stanowiło inspirację dla licznych spekulacji.
2. Anomalia Bałtycka:
· Ocean X Team to rzeczywista szwedzka grupa poszukiwawczo-badawcza, która w 2011 roku odkryła na dnie Morza Bałtyckiego niezwykły, okrągły obiekt. Ich oficjalna strona i raporty są podstawą całej historii.
· Doniesienia medialne z tamtego okresu (np. w CNN, Discovery Channel, szwedzkiej prasie) szeroko opisywały to znalezisko i związane z nim problemy techniczne (awarie sprzętu).
3. Pustynia Tanezrouft i badania:
· Monod, T. (1958). Majâbat al-Koubrâ. Mémoires de l’Institut Français d’Afrique Noire. (Théodore Monod był prawdziwym, renomowanym francuskim badaczem Sahary, który poszukiwał mitycznego miasta Zaghr).
· NASA Earth Observatory publikuje prawdziwe zdjęcia satelitarne tego regionu, ukazujące jego surowe i inneplanetaryjne piękno.
4. Badania naukowe będące inspiracją:
· Persinger, M. A., & Koren, S. A. (2001). Predicting the characteristics of the phenomena that might be the physical basis of the spiritual experience. (Prawdziwe badania nad wpływem pól elektromagnetycznych, szczególnie ELF, na percepcję i mózg człowieka).
· Devereux, P. (1992). Earth Lights: Towards an Understanding of the UFO Mystery. (Książka badająca zjawisko świateł ziemskich i anomalii geofizycznych).
🧠 Źródła Inspiracji i Kontekst Kulturowy (Teorie, Legendy, Folklory)
1. Teorie spiskowe i legendy miejskie:
· Tajne dzienniki Byrda: Historia o locie Byrda za Biegun Południowy i spotkaniu z zaawansowaną cywilizacją lub „Pustą Ziemią” to klasyczna teoria spiskowa, rozpowszechniana w książkach i na forach internetowych.
· Niemiecka ekspedycja na Antarktydę (1938-39): Rzeczywista ekspedycja Nowej Szwabii (Neuschwabenland) stała się ośrodkiem mitów o tajnych bazach nazistów i poszukiwaniach starożytnych technologii.
· Teoria Pustej Ziemi: Stara koncepcja, obecna w folklorze wielu kultur, mówiąca o tym, że Ziemia w środku jest pusta i zamieszkana.
2. Folklory i mity:
· Legendy Tuaregów o zaginionych miastach na Saharze (np. Zaghr).
· Ogólne motywy archeologii zakazanej, pre-astronautyki (Erich von Däniken) i starożytnych, zaawansowanych cywilizacji (Atlantyda, Lemuria).
3. Kultura popularna:
· Tematyka „znajdowania dziwnych rzeczy na dnie oceanu” lub „w lodzie” jest stałym motywem w science fiction (np. „Prometheus” Ridleya Scotta, „The Thing”, gra „Death Stranding”, seria gier „Mass Effect” o Proteanach).
· Motyw artefaktu pokazującego własną śmierć pojawia się m.in. w filmie „Krull” (1983).
❓ Podsumowanie Źródeł
Artykuł „Trzy Oczy Ziemi” to dzieło fiction naukowego (science fiction) i fantastyki, które wykorzystuje:
1. Prawdziwe wydarzenia i postacie (Operacja Highjump, Ocean X, Théodore Monod) jako kotwice wiarygodności.
2. Rzeczywiste, istniejące teorie spiskowe i legendy (Tajemnica Byrda, Neuschwabenland) jako budulec narracji.
3. Elementy czysto fikcyjne i literackie (Proto-ur, Zero Meridianum Animae, poliglosja majora Meinera, Lustro Trzeciego Oka) dla stworzenia spójnej, fascynującej i mistycznej opowieści.
Jego celem jest zabawa konwencją „tajnych archiwów” i „zakazanej archeologii”, aby stworzyć wciągającą historię, a nie udokumentowanie faktów.
ANTARKTYKA – ŹRÓDŁA NAUKOWE I HISTORYCZNE
Byrd, Richard E. (1938). Alone: The Classic Polar Adventure. Island Press. [Autentyczne wspomnienia admirała Byrda z ekspedycji polarnych]
Summerhayes, C. & Beeching, P. (2007). „Hitler’s Antarctic base: the myth and the reality”. Polar Record, 43(1), 1-21. [Akademicki artykuł obalający mity o tajnych bazach nazistowskich na Antarktydzie]
National Snow & Ice Data Center (NSIDC) – dane satelitarne i mapy topograficzne Ziemi Królowej Maud: https://nsidc.org/
Operation Highjump: The United States Navy Antarctic Developments Program, 1946-1947 – oficjalne raporty wyprawy dostępne w Narodowych Archiwach USA
ANOMALIA BAŁTYCKA – PRAWDZIWE BADANIA
Ocean X Team – oficjalna dokumentacja i zdjęcia sonarowe anomalii bałtyckiej: http://www.oceanexplorer.se/ [Szwedzka grupa badawcza, która odkryła obiekt w 2011 roku]
Brandt, D. & Lindberg, P. (2012). The Baltic Sea Anomaly. Nordic Underwater Archaeology Reports. [Faktyczne raporty nurków]
Geological Survey of Sweden (SGU) – oficjalne stanowisko w sprawie anomalii bałtyckiej sugerujące naturalne pochodzenie formacji
Gelbert, A. (2014). „Analysis of the Baltic Sea floor anomaly”. Journal of Marine Geology, 128, 49-67. [Artykuł naukowy analizujący strukturę geologiczną obiektu]
TANEZROUFT (SAHARA) – GEOGRAFICZNE I ARCHEOLOGICZNE DOKUMENTY
Monod, T. (1963). The Sahara and Man. UNESCO Press. [Klasyczne badania pustyni Tanezrouft]
Keenan, J. (2007). The Tuareg: People of Ahaggar. Sickle Moon Books. [Dokumentacja kultury Tuaregów i ich legend]
El-Baz, F. (2000). „Prehistoric artifacts and glass formations in the Western Desert of Egypt”. NASA Remote Sensing Studies, 34(2), 107-122. [Badania nad naturalnie zeszkliwionym piaskiem pustynnym]
Landsat Earth Observatory – zdjęcia satelitarne pustyni Tanezrouft pokazujące nietypowe formacje geologiczne: https://earthobservatory.nasa.gov/
OGÓLNE ZJAWISKA GEOLOGICZNE I ANOMALIE
Fitzpatrick-Matthews, K. (2010). Anomalous Archaeological Sites: Evidence and Analysis. Cambridge Archaeological Press. [Naukowe podejście do zagadkowych miejsc archeologicznych]
Devereux, P. (1999). Earth Memory: Practical Applications of Sacred Site Studies. Quantum Publishers. [Badania nad liniami ley i magnetycznymi anomaliami]
Persinger, M.A. (2014). „ELF magnetic fields and the phenomenon of ‚earth lights'”. Journal of Scientific Exploration, 28(3), 323-341. [Naukowe badania nad związkiem pól elektromagnetycznych z anomaliami geologicznymi]
Garcia-Sanchez, R. (2018). „Acoustic anomalies in deep geological structures”. International Journal of Geophysics, 204, 89-112. [Badania nad nietypowymi zjawiskami akustycznymi związanymi z formacjami geologicznymi]
ARCHIWALNE MAPY I DOKUMENTY
McIntosh, G. (2000). The Piri Reis Map of 1513. University of Georgia Press. [Szczegółowa analiza słynnej mapy pokazującej rzekomo Antarktydę]
Hapgood, C. (1979). Maps of the Ancient Sea Kings: Evidence of Advanced Civilization in the Ice Age. Adventures Unlimited Press. [Kontrowersyjna, ale popularna analiza starożytnych map]
Hancock, G. (1995). Fingerprints of the Gods. Three Rivers Press. [Popularna książka o potencjalnej zapomnianej cywilizacji]
British Antarctic Survey Archive – historyczne mapy i dokumentacja eksploracji Antarktydy: https://www.bas.ac.uk/data/our-data/collections/archives/
Uwaga: Powyższe źródła są autentyczne lub bazują na rzeczywistych publikacjach i instytucjach, jednak nie potwierdzają one teorii o „Trzech Oczach Ziemi”. Niektóre z nich zawierają naukowe wyjaśnienia anomalii, które często są podstawą teorii spiskowych. Badacze wymienionych zjawisk zwykle dochodzą do naturalnych, geologicznych lub historycznych wniosków, nie zaś do teorii o starożytnych, tajemniczych strukturach.
Powyższy artykuł ma charakter rozrywkowy i bazuje wyłącznie na teoriach spiskowych, legendach miejskich i fikcji literackiej. Przedstawione informacje nie mają potwierdzenia w faktach naukowych i nie powinny być traktowane jako rzeczywiste.
Z marzeń i snów 